Unusual Wishes #รับดูแลทุกกรณี

"นี่ ไปมองขนาดนั้น เขาไม่อึดอัดแย่เหรอ" คนที่พูดประโยคนั้นคือเจ้าของบาร์
อาร์ชี่ยังคงค้างอยู่ในท่านั่งเท้าคาง สายตามองดูคนข้าง ๆ ที่อยู่ ๆ ก็พาตัวเองมานั่งตรงนี้แล้วเริ่มร้องไห้
"ก็มันแปลกนี่นา" เขาว่า "อยู่ ๆ ก็มานั่งใกล้ ๆ แล้วจะไม่ให้มองได้ยังไง"
"เขาคิดว่านายเป็นเพื่อนเขาหรือเปล่า"
ภายในบาร์ค่อนข้างมืด แต่ถึงอย่างนั้น อาร์ชี่ก็ยังดูออกว่าคนข้าง ๆ น่าจะเมาพอสมควร
"คงงั้นมั้ง...เห็นมากับเพื่อนทุกวันเลยนี่ วันนี้เพื่อนไปไหนซะล่ะ"
"เห็นว่ากำลังมารับนะ"
อาร์ชี่ร้อง 'อ้อ' ตอบเจ้าของร้านที่ยืนอยู่อีกฝั่งของเคาน์เตอร์บาร์ ช่วงเวลาที่พวกเขาสองคนคุยกัน ชายสวมแจ็กเก็ตกีฬาก็ยังคงนั่งร้องไห้ไม่หยุด
ท้ายที่สุด พอถึงจุดหนึ่ง อาร์ชี่ก็ยกมือขึ้น
เพียงแค่เอานิ้วจิ้มศีรษะเบา ๆ ร่างกายอีกฝ่ายก็โคลงเคลงจวนจะล้ม
"ร้องอะไรขนาดนั้น อกหักเหรอคะ"
เมษาไม่ได้ตอบแต่สูดน้ำมูกเสียงดัง ดวงตาทั้งบวมทั้งแดง...แต่ส่วนที่แดงที่สุดดูจะเป็นริมฝีปาก
อาร์ชี่นั่งมองคนข้าง ๆ ต่ออีกพักหนึ่งก็ร้อง 'แหม'
น่ารักซะด้วย
เอาซะอยากทำความรู้จักเลยแฮะ :D