รักนี้มีใจที่ผูกพัน

สายตาคมสวยจ้องมองใบหน้าเรียวที่นั่งอยู่ด้านข้าง ผ่านกระจกที่ห้อยอยู่ด้านหน้ารถอย่างไม่กระพริบตาจนเจ้าของใบหน้านวลรู้สึกได้
"คุณหมอจ้องหน้าปรางทำไมคะ"ปรางทอง รู้สึกเก้อเขินกับสายตาคู่คมสวยของแพทย์หญิง
"ป่าว ฉันก็แค่แปลกใจน่ะ ว่าทำไมหน้าตาสวยๆอย่างเธอ ถึงยังไม่มีแฟน"ปริชาต รีบกระพริบตาพร้อมกับสะบัดหน้า ขับไล่ความคิดที่เริ่มจะเตลิดออกนอกลู่นอกทางของตัวเอง
"คุณหมอรู้ได้ยังไงกันคะ ว่าปรางยังไม่มีแฟน"ปรางทองเถียงในคำสบประมาทของแพทย์หญิงเจ้าของคำพูดที่จี้แทงใจดำของเธอ
หนอยแน่ะ พูดออกมาได้ยังไงว่าเรายังไม่มีแฟน รู้จริงเสียแล้ว
"อ้าว นี่เธอมีแฟนแล้วเหรอ งั้นวันหลังเธอพามาให้ฉันได้รู้จักหน่อยสิ ฉันอยากเห็นหน้า"ปริชาตรู้สึกว่าหัวใจของเธอที่เคยพองโตอยู่ในอกนั้น พลันได้ห่อเหี่ยวหมดแรงลงไปดื้อๆในตอนนี้
"แฟนของปรางยังไม่โตค่ะ ตอนนี้ปรางกำลังเพาะกล้าอยู่ในกระถาง รอเอาไว้ให้ต้นโตๆออกดอกส่งกลิ่นหอมๆก่อนนะคะ แล้วปรางจะพามาให้คุณหมอได้รู้จัก"ใบหน้าเรียวเชิดสูงตอบยิ้ม
"อิ อิ"
ปริชาตเอามือกำพวงมาลัยหัวเราะเสียงดังลั่น
"ฉันไม่ยักกะรู้นะ ว่าคนสมัยนี้เขาเพาะแฟนเอาเองเหมือนต้นไม้ ตลกที่สุด"ปริชาตหัวเราะ ด้วยความโล่งใจที่อย่างน้อยๆ แม่จอมแก่นอดีตคู่ปรับของเธอยังมีหัวใจที่ว่างสนิท ไร้ซึ่งคนเดินเข้ามาจับจองเป็นเจ้าของ