บุปผาซ่อนพิษ

ความร้ายกาจของมนุษย์มีอยู่ในใจทุกคนอยู่แล้ว เพียงแต่จะเปิดเผยมันหรือเก็บซ่อนไว้เท่านั้น ความงามที่มี อาจเป็นอันตรายต่อผู้อื่นก็เป็นได้ #นางเอกร้าย

พอเดินเข้ามาด้านในก็ปะทะเข้ากับเสียงดนตรีที่กำลังขับกล่อมอย่างรื่นเริง คิ้วสวยเริ่มผูกกันเป็นปมเมื่อเห็นว่าด้านในมีสตรีมากมายเดินสวนกันไปมาไม่ต่ำกว่าสิบ ซึ่งแต่ละคนก็มองนางราวกับตัวประหลาด จนมาถึงห้องโถงของเรือนหน้า

ภาพที่เห็นคือสามีกำลังดื่มสุราโดยมีสตรีนางหนึ่งนั่งอยู่ข้างกาย แม้จะไม่ได้ใกล้ชิดกันมาก ทว่าสายตาที่เขาใช้มองนางนั้นมันทำให้ใจดวงน้อยเต้นรัวไม่เป็นจังหวะเอาเสียเลย

"หลินสือชวน ที่ท่านไม่อยากให้ข้ากลับมาก็เพราะเหตุนี้สินะ สตรีผู้นี้เป็นใคร คนรักท่านกระนั้นหรือ" ถามในสิ่งที่อยากรู้ทันที

"ใครกัน หานฟู่ไปดูให้ข้าที ไยถึงมารบกวนงานเลี้ยงวันเกิดคุณหนูเฉียวเช่นนี้ ไม่ต้องตกใจนะน้องหญิง ประเดี๋ยวพี่จะให้คนไล่ออกไป"

"ข้าคือเถียนมีมี่ ฮูหยินใต้เท้าหลิน ว่าอย่างไรสามี จำภรรยาตนได้หรือยัง" นั่งยองลงตรงข้ามกับโต๊ะของเขา ก่อนจะวางกระบี่ในมือกระแทกลงด้วย ทำเอาสตรีที่นั่งข้างกายสือชวนสะดุ้งเฮือกทันที ทว่าเจ้าของจวนกลับยังนิ่งอยู่

"ถึงกระนั้นเจ้าก็ไม่ควรเข้ามาก่อกวนงานเลี้ยง ออกไปเสีย" บอกเสียงเรียบ ซึ่งมันทำให้มีมี่หน้าเสียไปเช่นกัน

สายตาตัดพ้อจากภรรยาตัวน้อยส่งมาอย่างเปิดเผย ทำเอาใจแกร่งวูบไหวไม่น้อย ทว่างานเลี้ยงนี้มันยังต้องดำเนินต่อไป จะล้มโดยที่แขกสำคัญยังมาไม่ได้เด็ดขาด

"พานางออกไป อย่าให้มาก่อกวนอีก" หันมาสั่งคนของตน พอดีที่แขกไม่ได้รับเชิญเข้ามาเช่นกัน

"มีมี่มากับพี่เถอะ อย่าอยู่กับคนเช่นนี้เลย" มือเรียวยื่นออกมารั้งแขนทันที หลังจากเข้ามาได้ยินสิ่งที่สือชวนเอ่ยกับนาง

"ข้าเดินเองได้ อย่ามาทำลุ่มล่ามกับข้า" เอ่ยตำหนิอีกคน ทว่าสายตายังจับจ้องสามี ซึ่งยามนี้สือชวนก็ไม่หลบตาเช่นกัน

"ถ้าไม่อยากให้งานล่มก็ไปคุยกับข้า"


นิยายเรื่องนี้ไรท์แต่งตามจินตนาการ เป็นแนวแก้แค้น ความรัก ความอบอุ่น มิตรภาพ ปมไม่ซับซ้อนนะคะ 

ใครชอบภาพสวย ๆ แนะนำอ่านไฟล์ pdf นะคะ