เบ๊จำเป็นของคุณโจวสุดฮอต

"เข้าเรื่องเลยแล้วกัน กูอยากจ้างมึงมาเป็นเบ๊ให้" ไอขมวดคิ้วด้วยความสงสัย เขาไม่เข้าใจเท่าไหร่นัก คนปกติที่ไหนจะจ้างคนให้เป็นเบ๊ตัวเอง ไอไม่เห็นว่าโจวจะได้อะไรจากการจ้างเขาเลยสักนิด

"เท่าไหร่"

"สามหมื่น"

"แล้วมึงจะได้อะไร?" โจวยกยิ้มขึ้นอย่างยียวน ไอเพียงจ้องอีกฝ่ายตาเขม็งเพราะอยากรู้ในคำตอบ ตอนนี้แม้ว่าเพื่อนของโจวจะอยู่ด้วยแต่เหมือนพวกเขาอยู่ด้วยกันแค่สองคนมากกว่า เพราะเพื่อนของโจวไม่มีใครเอ่ยพูดอะไรออกมา

"ได้ความสะใจ มึงรู้แค่นั้นก็พอ" ไอจึงเข้าใจได้ทันทีว่านี่เป็นเกมของคนรวยสินะ ไอรู้ว่าเซสและโจวเหม็นขี้หน้ากันมาก แต่ก็คิดไม่ถึงว่าโจวจะยอมทำถึงขนาดนี้"

...

จนกระทั่งการแข่งขันจบลง แต่ก็จบลงอย่างยากลำบาก ฝ่ายโจวชนะตอนยิงลูกโทษ ทุกคนตะโกนเชียร์กันใหญ่ นักกีฬาจึงวิ่งกลับมายังสแตนเชียร์เพื่อพักผ่อน คนตัวสูงวิ่งมาถึงก็ทรุดตัวลงบนลำโพง เอื้อมมือขอน้ำจากไอ แต่คนตัวเล็กก็เอาน้ำไปให้คนอื่นก่อน จนโดนโจวเตะก้นเข้าอย่างจัง

"อ๊ะ ไอ้โจวชั่ว!"

"เอาน้ำมาให้กู" โจวเอ่ยพลางแย่งน้ำในมือไอมา แถมดึงร่างเล็กให้เข้ามาใกล้ตนด้วย มือหนาหมุนร่างไอไปมาด้วยความสงสัย จนคนตัวเล็กมึนหัวไปหมด

"ทำบ้าอะไร"

"ทำไมใส่กางเกงสั้นขนาดนี้" โจวเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ มือหนาพยายามดึงกางเกงไอให้ลงมาอีก แต่ถูกมือเรียวห้ามเอาไว้ ไอนั่งลงข้างโจวเพื่อตัดปัญหาตอนนี้โจวขี้บ่นเหมือนพ่อไม่มีผิด

"กูไม่ชอบที่มึงใส่กางเกงสั้นขนาดนี้"

"ทำไม ไม่น่ารักเหรอ"

"กูอยากเห็นแค่คนเดียว"



...

"กูรู้ว่ามึงเปลี่ยนไป และรู้ด้วยว่ามึงยังเป็นไอคนเดิมที่กูเคยรัก" ไอไม่ตอบกลับอะไร ต่างฝ่ายต่างเงียบใส่กัน จนโจวลุกขึ้นยืนเดินจากไปทันที โจวไม่รู้เลยว่าตนเองกำลังตอกย้ำความเสียใจของไอ คนตัวเล็กนั่งงอเข่าหันหน้าหนีไปทางหน้าบ้านจะได้ไม่มีคนเห็นว่าตนกำลังร้องไห้อยู่

ทุกอย่างมันหวนกลับคืนมาอีกครั้ง ไม่ใช่แค่โจวที่ยังเก็บรูปพวกนั้นเอาไว้ ไอเองก็เหมือนกัน ความสัมพันธ์ของพวกเขาเหมือนความสัมพันธ์ที่ตัดกันเท่าไหร่ก็ตัดกันไม่ขาด

"เราไม่น่าวนกลับมาเจอกันเลย

...