เฮียฉานร้านข้าวมันไก่

เปิดร้านจ้า มาสั่งข้าวมันไก่กันได้แล้วววววว

ข้าวมันกำลังหุงขึ้นหม้อ
ไก่กำลังสับ แรงดีดัง ตับ ๆ ๆ ลั่นซอย!
น้ำซุปใกล้เดือด มาซดน้ำ(หวานร้าน)เฮียรอก่อนได้
แตงกวาอวบ ๆ น้ำฉ่ำหวาน กัดทีสะดุ้งเฮือก

เมื่อรุ่นพี่บ้านตรงข้ามที่เขาเคยสารภาพรักแต่เจ้าตัวปฏิเสธโดยการหายออกไปจากชีวิต
วันนี้กลับมาพร้อมกับการเปิดร้านข้าวมันไก่มีเหรอหย่งจะปล่อยโอกาสให้หลุดมือ
แม้จะยังฝังใจแต่ขอสู้อีกสักรอบ จีบเช้าเต๊าะเย็น ไม่ใจอ่อนให้มันรู้ไป
ใคร ๆ ก็บอกน้ำหยดลงหินทุกวันหินยังละลาย หัวใจเฮียฉานจะแข็งแค่ไหนก็ต้องอ่อนยวบให้เขาสักวันละนะ


ร้านข้าวมันไก่ที่ร่ำลือว่าพ่อค้าแซ่บยิ่งกว่าน้ำจิ้มข้าวมันไก่ใส่พริกขี้หนูสวนแต่ใครก็ไม่สามารถเข้าใกล้เมื่อเขามีเจ้าถิ่นคอยหวง
"อยากโดนเฮียสับบ้างจัง"
"กูจะสับคอมึง ไม่ต้องมาทะลึง เอาไปเสิร์ฟ"


"หย่งหั่นแตงให้ อ๊ะ"
มือที่เอื้อมไปแย่งแตงกวาจากคนที่ยกมีดเตรียมหั่นต้องชะงักดึงกลับแทบไม่ทัน เมื่อมีดปังตอเล่มใหญ่สับลงบนเขียงไม้ใกล้มือ
"ปัง!"
"อูยยยย สับแรงจัง แฮ่ ๆ ๆ"
หย่งหน้าเสียไปนิดตกใจไม่น้อยที่เฮียฉานแกล้งกันรุนแรง เขาคิดว่าเฮียแค่แกล้งเพราะจะหั่นแตงเองไม่อยากให้เขาช่วยไม่อยากให้เขาเหนื่อย แต่เมื่อครู่หากดึงมือออกช้าไปสักนิด...ด้วนเลยนะหย่ง T^T



"แล้วทำไมตอนมันลวนลามถึงไม่สู้"
"ก็ ก็...ตอนนั้น"
"หรือชอบที่ผู้ชายป้อยอ"
"!!!"
"แต่งตัวให้มันมิดชิดหน่อย ไม่ใช่ยั่วยวนล่อเสือล่อตะเข้แบบนี้ ถ้ากูมาไม่ทันมันลากมึงไปปู้ยี่ปู้ยำ...."
"หย่งไม่น่ามาช่วยเฮียตั้งแต่แรก!" เคร้ง!!! เพล้ง!!! โต๊ะใกล้มือถูกผลักล้มคลืน
"!!! หย่ง!!! ไอ้หย่ง!!!"


นิยายเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของผู้แต่ง ไม่เกี่ยวข้องกับคนหรือสถานที่ใดที่อาจกล่าวถึง
เนื้อหามีการกระทำรุนแรง คำหยาบ พูดจาทำร้ายจิตใจ ความสัมพันธ์ที่คลุมเครือ การใช้ภาษาพูดไม่ถูกตามหลักไวยากรณ์เพื่ออรรถรสของนิยาย
*ไม่มีนอกกายนอกใจ ไม่มีการสลับโพ*

ฝากแนะนำติชมคอมเม้นด้วยนะคะคุณนักอ่าน ^o^