บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า

โดนทรมานสารพัดยังไม่เจ็บเท่าความจริงที่ไดรับรู้ก่อนตายว่าแท้จริงสหายที่รักกับสามีเป็นเหมยเขียวม้าไม้ไผ่กัน ทั้งสองลอบคบหาได้เสียกันตั้งแต่ก่อนแต่งกับนาง โดนคนที่รักและไว้ใจหักหลังไม่พอบิดายังต้องมาตายเพราะความทะเยอทะยานของสามีชั่วช้า เมื่อสวรรค์มีตามอบโอกาสให้หวนคืน นางคิดเลือกเส้นทางใหม่
แต่เหตุใดทางเลือกใหม่ของนางถึงได้กลายเป็นบุรุษรูปงามที่เอาแต่เรียกนางว่า ฮูหยิน กันเล่า
นี่ข้าช่วยเหลือบุรุษเช่นใดมากันแน่
...............................
"คือแท้จริงข้าไม่ใช่ฮูหยินของเขาเจ้าค่ะ ข้าเพียงช่วยเหลือเขาที่นอนบาดเจ็บ แต่พอเขาเห็นหน้าข้า เขาก็เอาแต่เรียกข้าเช่นนั้น ข้าจนใจไม่รู้จะทำเช่นไรเจ้าค่ะ"
"เจ้าเป็นฮูหยินของพี่"
"หัวเขาคงกระแทกกับโขดหินจนฟั่นเฟือน เลอะเลือน"
...............................
"หากจะฝากบุตรชายไว้แล้วไม่ตอบแทนอันใดท่านเลย ข้านั้นก็แสนจะเกรงใจ เพื่อเป็นการตอบแทน ข้าจึงนำทองหีบนี้มามอบให้ท่าน หวังว่าท่านจะรับไว้"
"อย่าเลยฮูหยิน แค่เพิ่มข้าวมาเพียงถ้วยเดียวจะสิ้นเปลืองอันใดมากมาย" ทองคำตรงหน้าหากประเมินด้วยสายตาคงมีมูลค่าไม่ต่ำกว่าหนึ่งหมื่นตำลึงทอง
"รับไว้เถิด ข้านำมาแล้ว ข้าไม่คิดนำกลับ หากท่านลำบากใจ อย่างไรนำให้บุตรชายข้าขว้างหัวปลาในแม่น้ำเล่นก็ได้"
มารดาเป็นเช่นนี้เอง ซูหนิงเซียนกระจ่างแจ้งในใจแล้วว่า ความอวดร่ำอวดรวยของเขามาจากผู้ใด
.................................
นิยายฟีลกู๊ด บุรุษคลั่งรักมาแล้วค่ะ (รับประกันความมากมารยาของบุรุษและแม่สามีดีเลิศ เรื่องนี้จบสุขนิยมค่ะ)ฝากติดตามด้วยนะคะ ปล.IOS ซื้อผ่านเว็บจะถูกนิดหนึ่งนะคะ