โซ่ร้ายซ่อนรัก

"อื้อ ใคร"
"ไม่ใช่พี่ทิวของเธอ!"
เรื่องจริงที่ว่าเขากับไอ้เวรนั่น ไม่มีอะไรเหมือนกันทั้งนั้น ไม่รู้ด้วยว่ามันมีดีอะไรนักหนา เธอถึงเลือกที่จะไว้ใจมันขนาดนี้ หรือเพราะรูปหล่อบ้านรวย เขาเองก็น้อยหน้าใครที่ไหนกัน สมบัติที่พ่อแม่ทิ้งเอาไว้ให้ ก็มีมากไม่แพ้ใครเลยสักคน
"นพเหรอ" แม้สติจะลางเรือนแต่ทอฝันกลับจำเสียงดุๆ นี้ได้ขึ้นใจ มันเป็นเสียงของคนใจร้ายที่เธออยากหนีไปให้ไกล
แต่สุดท้าย โชคชะตาบ้าๆ ก็เหวี่ยงเธอกับหมอนี่ให้โตจรกลับมาพบเจอกันอีกจนได้!
"ยังดีที่ยังจำชื่อฉันได้ รู้ว่าตัวเองดื่มไม่เก่งจะดื่มไปทำไมเยอะแยะ!" จะให้ตอบตรงๆ ไหมล่ะ มั่นใจเถอะว่าถ้าเธอตอบออกไป มันต้องสั่นครอนความเป็นเพื่อนของเราแน่นอน
เธอหึง เธอหวง! เธอไม่ชอบที่เขาไปอ่อนโยนกับใครต่อใครไปเที่ยว ในขณะที่เธอนั้น ไม่เคยสำคัญอะไรกับเขาเลย!
สิ่งเขาแสดงท่าทีอ่อนโยนต่อเด็กนั่นมากเท่าไหร่ ใจของเธอมันก็ยิ่งเจ็บมากขึ้นเรื่อยๆ สุดท้ายก็เลยคิดโง่ๆ ว่าหากกินให้เมาๆ ไปซะ จะได้หลับ ไม่ต้องตื่นขึ้นมาเห็นภาพพวกนั้นอีก
"เรื่องของฉันไหม แกมายุ่งอะไรด้วย แล้วนี่พี่ทิวหายหัวไปไหน! ทำไมถึงปล่อยให้ฉันกลับกับแก!" ยิ่งเห็นแม่ตัวดีให้ความสำคัญกับคนอื่น ใจคนฟังก็เหมือนจะยิ่งทนเฉยไม่ไหว
"อยากได้มันเป็นผัวนักรึไง!"