รักสุดร้าย นายมาเฟีย (ยุค 70 )

เรื่องย่อ

หวางป๋อเหวินเข้าใจผิดว่าหยางเฟินเยว่ เด็กที่มารดาตนเองอุปการะนั้นเป็นเมียเก็บของบิดา ในวันที่มารดาของเขาเสียชีวิต ชายหนุ่มกลับมายังประเทศจีนแล้วก็ได้พบภาพที่บิดากำลังเดินเข้าห้องนอนของหญิงสาว ชายหนุ่มโมโหจึงไม่เคยย้อนกลับไปจีนอีก

จนกระทั่งวันหนึ่งคุณปู่หวางล้มป่วยลง ชายหนุ่มต้องเดินทางกลับมากอบกู้ธุรกิจครอบครัว จึงได้มาพบกับเธออีกครั้ง การแก้แค้นจึงได้เริ่มต้นขึ้น..

เขากลั่นแกล้งเธอด้วยวิธีการต่าง ๆ หาทางแยกเธอออกจากบิดา.. แต่สุดท้ายเพราะใจที่ยังรัก เขาจึงไม่อาจยอมเสียเธอไป

ฝากติดตาม พระเอกหน้ามึนจอมซึนด้วยนะคะ เอะอะจับกด.. เอะอะจับกอด..



สปอล์ย : พระเอกคลั่งรัก กลั่นแกล้งน้องด้วยวิธีน่ารัก...





ตัวอย่าง 1

เขาเริ่มเล้าโลมเธอจาก ปลายเท้า ข้อเท้าขาวของเธอเหมาะกับสร้อยอันนี้มาก เขาเลียที่ปลายนิ้วเท้าขาวของเธอ ชายหนุ่มเลียมาถึงข้อเท้าที่สวมสร้อย กระดิ่งอันเล็กถูกสลักชื่อของพวกเขาไว้ ป๋อเหวินใช้ปลายนิ้วสัมผัสไปที่ชื่อนั้นเบา ๆ ข้อเท้าเธอเล็กมาก มันเล็กกว่าท่อนแขนของเขาด้วยซ้ำ เขาลูบไล้ไปยังเรียวขาเนียน ก่อนจะตามจูบไต่ขึ้นไปเรื่อย ๆ

เฟินเยว่ลืมตาขึ้นเมื่อรู้สึกสัมผัสเปียกชื้นที่ปลายเท้า เมื่อเธอลืมตาก็ตกใจแทบสิ้นสติ ป๋อเหวินกำลังเลียเท้าของเธอ เฟินเยว่ถีบเขาที่หน้าเต็มแรง แต่ป๋อเหวินที่ระวังตัวอยู่แล้วก็จับโคนขาเอาไว้มั่น จนเธอขยับขาต่อไม่ได้ เขาจับขาเธอให้อ้าออกจนกว้าง เธอพยายามดิ้นรนขัดขืนแต่ด้วยขนาดตัว เธอจึงไม่สามารถหลุดจากการพันธนาการของเขาได้ เฟินเยว่จึงหยุดดิ้นก่อนจะถามขึ้น..

“นายจะทำอะไร..” เฟินเยว่ถาม ชายหนุ่มไม่ตอบแต่กลับพยายามจะถอดกางเกงชั้นในเธอออกแทน

“ไหนนายบอกว่าไม่เอาฉันไม่ลงไงเล่า” หญิงสาวตวาด

“ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้ว” ป๋อเหวินผู้หื่นกระหายตอบ ก่อนจะหันกลับมาสนใจชั้นในของเธอต่อ



ตัวอย่าง 2



ป๋อเหวินกดริมฝีปากลงที่ปากกระจับสีแดงของเธออย่างแผ่วเบา ลิ้นหนาของเขาค่อย ๆ ไล่ชิมรสหวานที่ริมฝีปาก เฟินเยว่เผยอปากตอบรับ ลิ้นใหญ่ของเขาให้เข้ามาในโพรงปากตนเอง เธอใช้ลิ้นเล็กสัมผัสชิมรสกับลิ้นใหญ่ของเขา รสสัมผัสของเขาทำเอาเธออ่อนระทวยไปหมด เหมือนชายหนุ่มยิ่งได้ใจ เขาดูดดึงลิ้นเล็กของเธอ ราวกับมันเอร็ดอร่อยนักหนา รสหวานในปากของเธอคล้ายกับลูกกวาด มันหอมหวานจริง ๆ ชายหนุ่มช่วงชิงลมหายใจของร่างเล็ก จนเธอเริ่มหายใจไม่ทัน

“อื้อออ…” เฟินเยว่ร้องครางประท้วง แล้วผละหน้าออกเล็กน้อย ก่อนจะรีบสูดลมหายใจเข้า…

“อาเยว่… เธอรักฉันบ้างไหม.. ฉันเสียดายเวลาที่ผ่านมาเหลือเกิน..” เฟินเยว่สบตา นัยน์ตาสีนิล ลึกซึ้งพาใจของเธอดำดิ่งไปถึงหัวใจของอีกฝ่าย นั่นเป็นอีกครั้งที่เฟินเยว่รับรู้สึกสัมผัสจากหัวใจของเขาจริง ๆ ถ้าเธอตอบรับตอนนี้จะกลายเป็นคนใจง่ายหรือเปล่านะ..

“อาเยว่…” ยังไม่ทันที่เธอจะได้มีโอกาสเอ่ยตอบรับ ร่างใหญ่ก็โถมใบหน้าลงมาประกบปากกดจูบลงบนริมฝีปากเล็กอีกครา

สำหรับป๋อเหวิน อาเยว่ที่เงียบเท่ากับตอบรับเขาแล้ว…

“อะแฮ่ม…ขอโทษที่ต้องเข้ามาขัดจังหวะนะ คุณชายหวางจะให้หมอตรวจร่างกายเพิ่มที่ใดเล่า” เป็นคุณหมอชราคนเดิมที่เข้ามาตรวจร่างกายตามเวลา