ปัตย์เปื้อนฝุ่น ss3 #ขอบฟ้าน้ำชา

ครั้งแรกที่ผมพบเธอ ผมรู้สึกว่าเธอไม่เหมือนใคร เธอคล้ายกับจุดสีรุ้งท่ามกลางผืนผ้าใบสีขาว เธอโดดเด่นและมีบางสิ่งที่ดึงดูดให้ผมต้องยอมเสียเวลาเพื่อเดินย้อนกลับไปหา ตอนที่เธอเงยหน้าขึ้นมาในใจของผมก็ได้หวั่นไหวไปเรียบร้อยแล้ว
- ขอบฟ้า
ต้องขอบคุณรถไฟขบวนนั้นที่ทำให้ฉันได้พบกับเขา ผู้ชายที่เป็นเพื่อนคนแรกในรั้วมหาวิทยาลัย และจะเป็นแบบนั้นตลอดไป
- น้ำชา

////////////////////////
"เธอ เธอ" และก่อนที่ฉันจะถูกเหยียบไปจริงๆ เสียงของใครบางคนก็เรียกฉันไว้ น้ำเสียงนั้นไม่คุ้นหู แต่ไม่รู้ทำไมฉันกลับรู้สึกดีใจเหมือนได้เจอคนรู้จัก พอเงยหน้าขึ้นไปมองก็พบว่าเขาคนนั้นอยู่ในชุดนักศึกษาเหมือนกันกับฉัน แถมเข็มขัดที่เขาสวมอยู่ยังเป็นตราเดียวกับฉันด้วย
ไม่ต้องตีความนาน เพราะมันหมายถึงโชคชิ้นใหญ่ แสดงว่าเขาเองก็เรียนอยู่ที่เดียวกับฉันสินะ
"หืม" ฉันทำหน้าปกติราวกับไม่ใช่มดน้อยผู้แสนเซ่อซ่า เขาส่งยิ้มมาให้ฉันทันทีที่เราสบตากัน รอยยิ้มสดใสของเขาดูบริสุทธิ์ยิ่งกว่าน้ำค้างยามเช้าเสียอีก เห็นแล้วก็เป็นต้องยิ้มตอบกลับไปอย่างจริงใจเช่นกัน
"เห็นเธอยืนงงอยู่นาน เลยคิดว่ามีปัญหาหรือเปล่า เราช่วยได้นะ" เขาช่างใจดีเหลือเกิน
"ขอบคุณนะ จริงๆเราก็มีปัญหาจริงๆนั่นแหละ ว่าแต่เธอเรียนที่ม.Aเหรอ"
"ใช่ เธอก็ด้วยสินะ" สวรรค์เข้าข้างฉันแล้ว และหลังจากนั้นฉันก็ไม่ใช่มดตัวจ้อยอีกต่อไป เพราะฉันมีเขาผู้ชายที่เป็นเหมือนกุญแจวิเศษ เขาเข้ามาไขทางสว่างให้ฉันได้ทันเวลา พร้อมๆกับหยิบยื่นมิตรภาพดีๆมาให้
นับจากนั้นพวกเราสองคนก็กลายเป็นเพื่อนสนิทกันอย่างไม่รู้ตัว แม้จะต่างเพศต่างคณะต่างภูมิลำเนา แต่เรากลับเข้ากันได้ดีพูดคุยกันได้เสมือนรู้จักกันมานาน เขาคือเพื่อนคนแรกในรั้วมหาวิทยาลัยของฉัน และจะเป็นแบบนี้ตลอดไป
ขอบฟ้า