so bad อ้อมกอดคนเลว

“เอาไปซะ แม่เธอป่วยไม่ใช่เหรอ? เอาเงินไปรักษาแม่เธอสิ”
“คุณรู้ได้ยังไง?”
“หึ ฉันรู้แล้วกัน” ปุณณดาเหยียดยิ้ม ที่จริงเธอก็ยังไม่ได้เห็นหน้าค่าตามารดาของเข็มอัปสร เธอฟังจากจันทร์นิลเล่าให้ฟังว่าเข็มอัปสรเป็นลูกเต้าเหล่าใคร ฐานะทางบ้านเป็นอย่างไรก็เท่านั้น หึ! ก็แค่ลูกแม่ค้าผักจน ๆ คนหนึ่ง มีพ่อขี้เมาชอบอาละวาด ขูดรีดเงินเมียกับลูก เธอจะไม่มีวันยอมให้ปุณณภีร์เอาอนาคตมาทิ้งกับผู้หญิงอย่างลูกแม่ค้าผักสดเด็ดขาด
“เข็มไม่รับเงินคุณหรอก คุณเอากลับไปเถอะค่ะ” เข็มอัปสรหยิบเช็คใส่มือคุณหญิงปุณณดา “เข็มจน เข็มก็มีศักดิ์ศรีพอ”
“ศักดิ์ศรีเหรอ หึ!” ปุณณดาหัวเราะในลำคอมองเข็มอัปสรอย่างดูแคลน “คนจนอย่างเธอมีศักดิ์ศรีอะไร พูดจาตลกจริง ๆ เลิกกับลูกชายฉัน ออกไปจากชีวิตของเขา ถ้ายังดึงดันที่จะคบต่อ แม่เธอจะซวยเพราะเธอนะ ตลาดที่แม่เธอไปขายของ ก็เป็นของพี่ชายฉัน ถ้าไม่อยากระเห็จจนไร้ที่ซุกหัว ก็รับเงินไป แล้วออกไปชีวิตลูกชายฉัน ปล่อยให้เขามีอนาคต อย่าเอาชีวิตคนไม่มีอนาคตอย่างเธอมาผูกติด เพราะฉันเหม็นกลิ่นคนจนอย่างพวกเธอ”
“คนจนไม่ใช่คนเหรอคะ? คนจนไม่ได้กินข้าวเหมือนคุณเหรอ?” เข็มอัปสรพูดอย่างอดไม่ได้
“ก็กินนะ แต่ข้าวกับอาหารที่พวกเธอกิน มันคนล่ะเกรดกับพวกฉัน เออ ที่สำคัญ ถ้าเธอแพร่งพรายเรื่องนี้กับลูกชายฉัน เธอกับแม่ศพไม่สวยแน่ นี่ไม่ใช่คำขู่นะ แต่เป็นคำพูดที่ฉันจะทำจริง ๆ ถ้ารักลูกชายฉันจริง เธอก็ต้องจบทุกอย่าง เพื่ออนาคตของเขา”