SET ศิวาลัย (ชุด 2 เล่มจบ)

พวงมาลากุหลาบ ทามทาบเป็นสร้อยคอ
ใครเล่าจักกล้าขอ รอจนผ่านห่างไป
คนทอดตาแลตาม ควานหาเศษมาลัย
สิ่งที่อุ้งหัตถ์ถนอมไว้ เพียงแค่...กลีบผกา

ไม่น่าเชื่อว่า “รุทระ” คน...เสมือนไร้ชีวิต จะถ่ายทอดความในใจได้หวานหยาดหยดกระนี้ ฤาเขาอาดูรจริงแท้จากหัวใจ เศษมาลัยรักในอุ้งหัตถ์เป็นของใคร? รุทระลดขลุ่ยจากริมฝีปากดุจยังอาลัย วามรินเปิดเปลือกตากระพริบงุนงง เมื่อเพลงขลุ่ยเริ่ม เสียงดุจแทรกไปในสมอง เธอจำได้ถึงเทวรูปตระหง่านทะมึน ที่วาบวับเป็นเงาๆ คือจันทร์เสี้ยวปักพระเกศา

เธอ...คุกเข่า...พนมหัตถ์วิงวอน...เอื้อนคำ ณ ที่นั้น ศิวาลัย! บุรุษควบอาชาในอุทยานนั้น “บุรุษ” ที่วามรินตระหนัก มีส่วนละม้ายรุทร ท่าอหังการไม่แผกเพี้ยน และจะยิ่ง เมื่อกลับมาสู่ “ศิวาลัย” ดินแดนอันจารึกไว้ด้วยอดีตยาว...นาน ดินแดนที่รุทรกล่าว จุดจบแห่งกรรมะ วามรินทั้งปรีติและเศร้าสร้อย แหละเธอ “รู้” รุทรรู้สึกเช่นเดียวกัน โดยไม่ต้องพูดจาถามไถ่ เธอกับเขา...ผูกพันกับศิวาลัย เธอกับเขา...รู้จักกันและกัน รวมทั้งความรู้สึก รักและชัง! โสมาวดี นั่นละชื่อจริงๆ ของคุณ เราจะกลับไปศิวาลัย จุดจบของเรา

ไม่เลือนรัก รักไม่เลือน ลืมมิลง รุทรฤาเคยลืม...วามริน เจ้าหญิงโสมาวดี ปลายเล็บเจ้า เรายังมิแตะต้อง ผิวนวลหมอง เพราะลม ใช่เราไม่ เจ้าโศกเศร้า เราโศกกว่า ทุกคราไป เจ้าเฉกแก้ว ฝังไว้ ในวิญญาณ วามรินช้อนร่างนั้นแนบอก เหลือแต่รอยรัก ไร้ชิงชัง โอ...มหาเทวะ ขอประทานพระพร ขอวิญญาณบุรุษผู้นี้คนมา หาไม่ ข้าบาทจะตามสู่นรกาลัย เธอกระทำหน้าที่ถวายมาด้วยดี โปรดประทานพระพร ข้าบาทเข้าใจแล้ว ทำไมเธอมิยอมกระทำสิ่งใดผิดต่อหน้าที่แห่งโอษฐ์มหาเทวะ ทรงโปรด...ทรงโปรด...สุรเสียงปริเวทนาการก้องศิวาลัย! จะวามริน ฤา โสมาวดี ซบหน้าแนบหน้า ปรารถนาถ่ายปราณแห่งชีวิตลงให้ ชีวิตแห่งรุทระ...รุทรจะอยู่ร่างใด ก็คือบุรุษของเธอ บุรุษที่เธอยอมพร้อมจะตามสู่นรกาลัย

ลืมเนตร แลดู กันบ้าง โอษฐ์งาม โปรดเอื้อน ปราศรัย สั่งความ ก่อนอำลา อาลัย สบเนตร จารจำไว้ ชั่วนิรันดร์ หากคุณยังจำได้ว่า “พิษสวาท” นั้นบาดหัวใจคุณไว้เช่นไร หากคุณยังถวิลหากับไอรักอันอบอวลใน “ทวิภพ” อย่างไม่ลืมเลย หากคุณเคยหลั่งน้ำตาเสียหมดใจให้กับ เมืองใจ-จันกะพ้อ ใน “อตีตา” หากความรู้สึกท้นใจเป็นเช่นดังว่านี้ ศิวาลัย ของ ทมยันตี ก็เช่นนั้นเช่นกัน เห็นทีคุณต้องพิสูจน์แล้วว่า จริงฤา

โสมาวดี-รุทระ ไม่เลือนรัก รักไม่เลือน ลืมมิลง วาจาอาจแปรผัน สัจจาธิษฐานนั้น...มั่นคงนิรันดร์!