ทะลุมิติมาเป็นนักเรียนอันดับ 1 (เล่ม 2) จบ

หลินยวนย่วน ทะลุมิติมาอยู่ในร่างของหญิงอายุ 13 ปีเสียชีวิตเพราะถูกพ่อเลี้ยงทำร้าย ทั้งยังจะไม่ได้เรียนต่อ แบบนี้เธอจะยอมได้ไง คอยดูเถอะ แม่จะคว้าอันดับ 1 ของสายชั้นมาให้ได้

"หนูไม่ไป" เด็กสาวอายุ 13 ปี ร้องไห้สะอึกสะอื้น เธอยังเสียใจที่คุณยาย คนที่เป็นผืนฟ้าของเธอทั้งผืนจากไปไม่หาย ก็ต้องมาเสียใจเพราะคนที่อยู่ๆ ก็โผล่มาในงานศพ แล้วบอกว่าเป็นแม่ของเธอ

"แกไม่ไปแล้วจะอยู่กับใคร เรียนก็ยังไม่จบ คิดว่าจะทำมาหากินอะไรถึงจะเลี้ยงตัวเองรอด" คนที่มาแนะนำตัวว่าเป็นแม่ของเธอพูดขึ้นอย่างอารมณ์เสีย

"หนูดูแลตัวเองได้"

"แกอย่าดื้อด้านเหมือนยายแกได้ไหม คนก็ตายไปแล้ว ยังจะเหลือตัวตายตัวแทนไว้ให้ดูต่างหน้าอีก"

"อย่ามาว่ายายหนูนะ ยายหนูเป็นคนดี ออกไป ออกไปจากบ้านยายหนูเดี๋ยวนี้ ออกไป"

เด็กสาวลุกขึ้นไปผลักแม่ของเธอ โมโหที่ยายของเธอถูกว่า เพราะในใจของเธอ ยายคือผู้หญิงที่เก่งที่สุด คนที่ทำทุกอย่างเพื่อให้เธอได้เรียนหนังสือ เพราะท่านคือคนที่เลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่ลืมตาดูโลก

ตั้งแต่จำความได้ เธอก็ถูกตราหน้าว่าเป็นลูกไม่มีพ่อ เป็นลูกกำพร้าที่ทั้งพ่อและแม่ต่างไม่มีใครต้องการ แม่ของเธอหนีออกจากบ้านตั้งแต่วันแรกที่คลอดเธอออกมา พ่อเสียใจกินเหล้าเมาทุกวัน จนสุดท้ายมีคนไปพบศพที่หนองน้ำ

ชาวบ้านสงสารเด็กน้อยที่คลอดออกมาได้ไม่นานก็กำพร้า อีกทั้งญาติฝั่งพ่อก็ไม่มีใครยอมรับ ชาวบ้านสงสารเลยมาบอกข่าวผู้เป็นยาย ทันทีที่ท่านทราบเรื่องก็ไปรับหลานน้อยวันนั้นเลย

ตั้งแต่นั้นมาหลิน ยวนย่วนเลยมีแค่ยาย ท่านเป็นทั้งพ่อและแม่ให้กับเธอ เพราะเป็นเด็กกำพร้าเธอจึงพยายามมากกว่าคนอื่น ตั้งใจเรียน เป็นเด็กดีมาโดยตลอด

"หยุดเดี๋ยวนี้นะนังลูกอกตัญญู ที่ฉันรับแกไปอยู่ด้วยก็ดีแค่ไหนแล้ว ไม่ต้องพูดมาก พรุ่งนี้เตรียมตัวไปลาออกได้เลย"

หลิน ยวนย่วนถูกผลักจนล้ม ความคิดชั่ววูบหนึ่งคือ ทำไมยายเธอถึงเห็นแก่ตัว ทำไมถึงหนีไปคนเดียว ทิ้งให้เธอต้องโดดเดี่ยวคนเดียว ไหนบอกจะอยู่ด้วยกันตลอดไป