บัลลังก์​มหา​โจร​เลี่ยงเ​หลี​ยง​

“ข้าขอบคุณที่ท่านชื่นชมในตัวข้าเจ้าค่ะแต่ข้าคงจะต้องกลับไปที่หมู่บ้านก่อนเจ้าค่ะ”
“เจ้าไม่ได้กลับไปบ้านหรอกหรือ?”
เขามีสายตาคลางแคลงใจ
“ไม่เจ้าค่ะ ที่หมู่บ้านกำลังจะมีงาน ข้าเลยอาสามาหาบน้ำไปให้เจ้าค่ะ” นางเร่งตอบ…
“นี่ตกลงว่าข้าไปด้วยกับเจ้าไม่ได้จริงๆ หรือ?”
“ไม่ได้จริงๆ เจ้าค่ะ ข้าไม่อยากให้ท่านอาจารย์ไม่สบายใจเพราะต้องเป็นห่วงข้า เรื่องข้าโดนดุเป็นแค่เรื่องเล็กเจ้าค่ะ”
รอยยิ้มของถิงถิงดูสวยงาม เขาคิดเช่นนั้น
“หวังว่าข้าจะมีโอกาสเจอเจ้าอีกหน”
“ข้าก็หวังเช่นนั้นเจ้าค่ะ”
“ข้าเข้าใจที่เจ้าพูดแล้ว เจ้าไปเถอะ”