แถมรัก

อยู่ไม่ได้ก็ต้องอยู่ ทนไม่ได้ก็ต้องทน...แต่งแล้วแต่งเลย
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"พ่อเลี้ยงภูน่ะงก"

"เอ็งก็ว่าไปอีกะทิ เอาพ่อเลี้ยงมานินทา นั่นก็ผัวเองไม่ใช่เร๊อะ ฮ่าๆๆ"

"ป้าก็ไปเรียกเขาอี ต้องเรียกคุณกะทิสิถึงจะถูก ฮึๆๆๆ"

แม่ครัวของไร่ก่อนเที่ยงร่วมตัวกันทำอาหารให้คนงาน จับกลุ่มพูดสอยกันเป็นเรื่องปกติ หากแต่วันนี้แม่เลี้ยงของไร่ภูมิภัทรเข้ามาร่วมวงด้วย เรื่องที่เอามาฝอยกันวันนี้จึงเป็นเรื่องพ่อเลี้ยงของไร่

"ฉันพูดความจริงนะป้า อยู่กับพ่อเลี้ยงน้ำหนักฉันลดตั้งสองโล" 

"เอ็งอย่ามาพาข้าซวย ข้าไม่อยากถูกพ่อเลี้ยงหักเงินเดือนหรอกนะ"

นินทาเจ้านายย่อมไม่ใช่เรื่อง ถ้าจะพูดจริงๆ ก็ต้องหลังเลิกงานเท่านั้น เวลานี้พ่อเลี้ยงชอบเดินตรวจไร่ ยังไม่อยากเอาเงินเดือนตัวเองไปแขวนไว้บนเส้นด้าย

"ก็ฉันอัดอั้น พูดกับใครก็ไม่ได้ พวกป้าไม่รู้หรอกว่าฉันเจออะไรมาบ้าง" 

"เจออะไรมาบ้าง พูดให้ฉันฟังก็ได้"

มีดหั่นผักเกือบหั่นนิ้ว บางคนทำกะละมังตกพื้นก็มี  บางคนถึงกับแสร้งพูดกับนกกับไม้ เพราะการมาเยือนครัวของ...

"พ่อเลี้ยงภู!"


.............
หนังสือผ่านการพิสูจน์อักษรเพียงสองครั้ง หากพบคำผิดนักอ่านสามารถแจ้งทุ่งได้เลยนะ ติชมได้ ทุ่งจะนำไปแก้ไขปรับปรุง อาจจะถูกจริตบางคนไม่ถูกจริตบางคน แนะนำให้ทดลองอ่านก่อนค่ะ