กระต่ายแสนกล

จรูญ...นักมายากลที่มีชื่อเสียง แต่เก็บตัว...
เขาจะปรากฏตัวต่อเมื่อแสดงกลบนเวที...แต่หลังเวที...เขาจะเป็นบุรุษปริศนา...
ชีวิตอยู่กับมายากล...เรียนรู้...ฝึกฝน...และค้นคิดเกมกลใหม่ๆ สำหรับผู้ชม...
ชีวิตคือมายา...
แปลกนัก...เขารู้สึกรักเด็กคนนี้...เฉลียวฉลาด พูดจาดี...และน่าสงสาร
กระต่าย
สิบขวบ พูดเก่ง คุยเก่ง
“หนูไม่ร้องไห้แล้วค่ะ แต่คุณลุงทำได้อย่างไงคะ ดอกไม้นี่ ” เด็กหญิงยังสนใจ ฉงนสงสัย
“เป็นการแสดงกล ชอบมากหรือจ๊ะ?”
“ค่ะ สอนหนูนะคะ” แววตาเด็กหญิงกระตือรือร้นจะเรียนรู้
เพราะคำขอประโยคนี้ประโยคเดียว เปลี่ยนแปลงชีวิตเด็กหญิงไ ปสู่อนาคต ไปสู่อาชีพและไปสู่ความหวัง
เด็กหญิงมองหน้าจรูญตาแป๋ว
มันเหมือนเป็นชะตาชีวิต ที่ทำให้สองคนมาผูกพันกัน แค่ได้เห็น รู้จัก ก็ถูกชะตา
มันเหมือนกับว่าเขามองเห็นทายาทที่จะสืบทอดแล้ว
ทายาท มายากล
เด็กคนนี้จะมีพรสวรรค์หรือไม่