ข้าแต่งงานกับบุรุษที่เจอในยามวิกาลผู้นั้น

ทั้งที่จะต้องเข้าพิธีมงคลสมรสในวันรุ่งขึ้นอยู่แล้ว หากแต่ หลันฮวา กลับมีจิตปฏิพัทธ์กับบุรุษที่ได้เจอกันในยามวิกาลของค่ำคืนนี้ ร้ายไปกว่านั้น นางยังเผลอไผลพลีกายให้เขาได้เชยชมทั้งที่มีสติสัมปชัญญะครบถ้วน (?)

นางสติวิปลาสไปแล้วหรือไร เหตุใดถึงได้ฟันคุณค่าของตนเองสะบั้นไม่เหลือชิ้นดีขนาดนี้!?

ต่อให้หลันฮวารู้ดีว่าตนกระผิดครั้งใหญ่หลวงลงไป นางก็มิอาจลบลืมบุรุษที่รู้เพียงชื่อ หากแต่ไม่รู้ว่าเขามีหัวนอนปลายเท้ามาจากที่ใดได้เลย ฟางเฟย...นามของเขา สิ่งที่นางรู้มีเพียงเท่านี้

แต่ตกหลุมรักไปแล้ว หลันฮวาหาสนใจสิ่งใดทั้งสิ้น นอกเสียจากจะต้องทำเช่นไรถึงจะได้พบพานเขาอีกครั้งก่อนที่นางจะเข้าพิธีคำนับฟ้าดินกับ สามีที่ถูกต้องตามธรรมเนียม ของนางอีกครั้งกัน?

นางช่างวิปลาสเสียเหลือเกิน...
.......................
//โหลดตัวอย่างอ่านก่อนตัดสินใจนะคะ
//ขอบคุณสำหรับการสนับสนุนทุกยอดโหลดเลยน้า