ก่อนพ่อตาย

ความผิดที่มาจาก สร้างความมีตัวมีตนขึ้น ทำให้เกิดมีผู้ใดผู้สูญเสีย เวลาได้ก็ดีใจ มีความสุข เวลาไม่ได้ ผิดหวัง ก็เสียใจ ก็ทุกข์ใจ จะก้าวข้ามความสุข ความทุกข์ไปอยู่ในดินแดนของความสงบ ที่เป็นความสุขอย่างยิ่งมีทางหรือไม่ ลูกและใครๆ ต้องตั้งคำถามสำคัญนี้

ณ ทีเลยความคิดไป ที่ ณ ขณะนั้นไม่ปรากฏตัวคนผู้คิดเกิดขึ้น สังเกตได้จากอาการทางใจ ทีก็ไม่มีความรู้สึกโลภ โกรธ หลงเกิดขึ้นเช่นกัน ตัวคนจะไม่เกิดขึ้นในทางความคิด การรู้ในห้วงเวลานั้นเป็นปัญญา หรือสัมมาทิฏฐิในมรรกมีองค์แปด พุทธเจ้าตรัสสอนเอาไว้เมื่อ 2,600 ปีก่อน ความรู้แบบนี้จะเป็นการรู้ที่แท้จริง ที่เรียกว่า “รู้ด้วยใจ”

ลูกจงระลึกเอาไว้ว่า ความรู้ที่มาจากสมองมีตัวลูกเป็นเจ้าของความรู้ มีอันตรายมาก มันทำร้ายชีวิต แต่กับความรู้อีกแบบที่ไม่มีตัวลูกเกิดขึ้นในทางความคิด ซึ่งลูกหรูในห้วงเวลาที่ว่างเปล่านั้น ก็การรู้จริงที่ใจ ไม่เกิดอาการลังเลสงสัยต่อความรู้นั้น ความรู้นั้นเรียกว่าปัญญาใช้เพื่อการดำเนินชีวิต ทำธุรกิจ และพาลูกเดินไปสู่ความสำเร็จแบบขึ้นลิฟต์

พ่ออยากให้ลูกอ่านหนังสือเล่มนี้ให้จบ แล้วลูกจะรู้ว่าประตูเปิดไปหาที่ซ่อนของปัญญาภายในตัวลูก อยู่ที่ไหน?
เขียนดู ชาย กิตติคุณาภรณ์