ยอดรักของปราณชล

"ผมขอโทษเรื่องคืนนั้น แต่ผมไม่ใช่พระอิฐพระปูน คุณคงจำได้นะว่าคุณทำอะไรกับผมบ้าง"
"ฉันเข้าใจแล้ว คุณไม่ต้องย้ำ"
เธอหน้าแดงเพราะจำได้ดีเชียวละว่าลูบไล้ซุกไซ้เขาแค่ไหน
ใครใช้ให้เขามาใกล้แล้วเอาหน้าหล่อ ๆ มาล่อลวงเธอ
พอได้ใกล้ได้จับจนรู้ว่าเนื้อเขาแน่นน่ากัดกิน
เธอที่เมามากจึงทำอะไรลงไปโดยขาดสติ
ใบหน้าแดง ๆ ของเธอทำให้ชายหนุ่มรู้สึกหัวใจตัวเองผิดปกติ
เขาก้มลงไปใกล้ใบหูของเธอ
"แต่ถ้าวันไหนคุณเปลี่ยวมาก สะกิดผมได้ยี่สิบสี่ชั่วโมงเลยนะ"
"อย่ามาบ้า"
เธอตอบเขาเสียงเบาเพราะกลัวคนขับรถที่อยู่ด้านหน้าจะรู้ว่าพูดคุยเรื่องลับ ๆ กัน
แม้คืนนั้นจะจำได้ขึ้นใจแค่ไหน
แต่เธอจะไม่ยอมให้ตัวเองพลาดท่าง่าย ๆ อีกหรอก