SET เกิดใหม่ครานี้... ข้าไม่เป็นแล้วนางร้าย &​ ต้องทำเช่นไรท่านจึงจะปล่อยข้าไป

หนังสือเซตนี้มีทั้งหมด 2 เรื่อง คือ

1.เกิดใหม่ครานี้... ข้าไม่เป็นแล้วนางร้าย

นี่! มันคืออะไรกัน 

คำถามแรกหลังจากฟื้นขึ้นมา เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน หรือเป็นเพราะเธอดื่มหนักจนเห็นภาพหลอน

ไม่สิ... นี่มันคือเรื่องจริงหนิ! 

หวังลี่ หรืออาลี่ น้องเล็กของจวนสกุลหวัง ตระกูลใหญ่ที่มีผู้นำครอบครัวเป็นถึงท่านโหวของแคว้นเว่ย ที่สำคัญมารดาของหวังลี่ ยังเป็นถึงองค์หญิงของแคว้นอู๋ ที่ถูกส่งมาเจริญสัมพันธไมตรีกับแคว้นเว่ย ถ้าถามถึงฐานะของนาง ย่อมไม่น้อยหน้ากว่าสตรีนางใดในแคว้น

ส่วนนิสัยของนาง เป็นคนมุทะลุ ดุดัน ชอบเป็นผู้นำมากกว่าผู้ตาม ไม่ยอมอ่อนข้อให้ผู้ใดง่ายๆ เลือดเย็นไร้ความปราณี ฆ่าได้ฆ่า แต่นางกลับหลงรักบุรุษผู้หนึ่ง ซึ่งเขามีตำแหน่งเป็นถึงองค์รัชทายาทของแคว้น 

วันนั้นนางตกไปในสระน้ำที่เย็นยะเยือกและลึกมาก ซึ่งนางมั่นใจว่าอีกฝ่ายจะต้องลงมาช่วยนางแน่ ทว่าเขากลับเลือกช่วยสตรีอีกนาง ที่ตกลงไปพร้อมกัน ยามนั้นหวังลี่ถูกสายบัวพันขา ทำให้นางไม่สามารถว่ายขึ้นมาบนผิวน้ำได้ และในที่สุดนางก็สิ้นใจตาย

แต่แล้ว! ทุกอย่างกลับเปลี่ยนไปเมื่อนางฟื้นขึ้นมา หวังลี่ที่ใครๆ ต่างรู้จัก กลับกลายเป็นคนสติเลอะเลือน ทำตัวลืมขนบธรรมเนียม ประเพณีบ้านเมืองจนหมดสิ้น

" แต่งตัวแบบนี้ไม่พิลึกเกินไปหน่อยเหรอ?" 

คนบ้าอะไร! ปักปิ่นตั้งเกือบสิบอันบนหัว ไหนจะมีสายห้อยเป็นตุ้งติ้งนั่นอีก เธอเห็นแล้วรู้สึกรำคาญ มันเยอะเกินไป

" ไม่หรอกเจ้าค่ะ หญิงงามทั่วทั้งแคว้นก็แต่งแบบนี้กันทั้งนั้นนะเจ้าคะ" 

" ไม่เอา มันไม่เริส มันไม่ปังอ่ะ" 

คนจะงามปักแค่อันเดียวก็งามแล้ว ไม่เห็นต้องประโคมมากมายถึงขนาดนั้นเลย

" ไม่เลิศเลอได้อย่างเจ้าคะ บ่าวคิดว่าปิ่นปักผมเหล่านี้ล้ำค่ามากนัก" 

หวังลี่จากโลกอนาคตเริ่มหงุดหงิด คนยุคนี้ทำไมไม่เข้าใจที่เธอพูดเลยสักนิด ภาษาของที่นี่ก็พูดยาก จนเธอแทบอยากคายลิ้นทิ้ง กว่าจะพูดได้แต่ละคำกลั้นใจแล้วกลั้นใจอีก

' เทวดาเจ้าขา ได้โปรดช่วยลูกช้างด้วย เมื่อไหร่ลูกจะได้กลับไปโลกเดิมสักทีเจ้าคะ ที่นี่มีแต่คนแปลกๆ ลูกไม่อยากทนอีกต่อไปแล้วววว!" 

***************************************

2.ต้องทำเช่นไรท่านจึงจะปล่อยข้าไป

ในวันสุดท้ายที่ได้พบหน้ากัน นางถามสามีออกไปว่าเคยรักนางบ้างหรือไม่

แล้วคำตอบที่ได้กลับเชือดเฉือนไปถึงขั้วหัวใจ เมื่อเขาตอบมาว่าไม่เคยรัก....

สตรีที่ถูกสามีเขี่ยทิ้งให้บุรุษอื่น ไม่ร้องไห้ฟูมฟายแม้แต่น้อย นางไม่เอ่ยคร่ำครวญสิ่งใดให้อีกฝ่ายต้องรำคาญใจ ในเมื่อเขาเลือกที่จะปล่อยมือของนางแล้ว ก็ไม่มีเหตุผลอื่นให้เหนี่ยวรั้งอยู่ต่อ...

หลายปีผ่านไป นางกลับมาเจอกับพ่อของลูกอีกครั้ง ซึ่งเขาก็ได้ถามถึงเด็กน้อยที่นางกำลังเดินจูงมืออยู่ขึ้นมาว่า... 

" เด็กคนนี้เป็นลูกของข้าใช่หรือไม่! "

****************************************