วสันต์อนธการ เล่ม 1

วสันต์อนธการ

นิยายจีนโบราณแฟนตาซี เรื่องราวของ.................


กู้หมิงจิว นักพรตสาวที่เดินทางมาตามล่าปีศาจพร้อมศิษย์พี่ในเมืองหลวง

ค่ำคืนหนึ่งบังเอิญได้พบกับนักล่าปีศาจผู้หนึ่งที่กำลังออกล่าปีศาจอยู่พอดี

ไม่เพียงได้พบ นางยัง ล่วงเกิน คนผู้นี้นับครั้งไม่ถ้วน

ทั้ง โกหกหลอกลวง แย่งชิง ตีหัวเขาจนสลบ นางล้วนทำมาแล้วทั้งสิ้น!

กว่าจะรู้ตัวว่ากำลังหาเรื่องเดือดร้อนให้ตัวเอง ต้องเข้าไปพัวพันกับเรื่องราวในราชสำนักและวังหลวง

กลายเป็นโล่กันธนู ถูกเหล่าสนม และ เหล่าขุนนาง ยกขบวนกันมาหาเรื่องนางไม่เว้นวันก็สายไปเสียแล้ว

ถึงตอนนั้นนางก็ได้แต่ทอดถอนใจว่า ครั้งนั้น ครั้งโน้น...และครั้งล่าสุด นางไม่ควรล่วงเกินคนผู้นั้นเลยจริงๆ!






ศิษย์น้องรักษาตัวด้วย...

"ฝ่าบาทจะให้หม่อมฉันเข้าวัง ย่อมต้องให้ศิษย์พี่ติดตามเข้ามาด้วย" นางหันไปหาศิษย์พี่ "ศิษย์พี่ท่านคงจำได้ ก่อนเราเดินทางออกจากสำนัก อาจารย์สั่งไว้ว่าท่านต้องปกป้องและคอยอยู่เคียงข้าง ห้ามทอดทิ้งข้า"

พอศิษย์พี่ได้ยินนางเอ่ยเช่นนั้นพลันยืดอกก้าวออกมา "แน่นอน ในฐานะศิษย์พี่ไม่ว่าอย่างไรข้าก็ต้องปกป้องเจ้า!"

กู้หมิงจิวมองศิษย์พี่ด้วยแววตาซาบซึ้ง ยังเป็นศิษย์พี่ที่ดีกับนางที่สุด!

ฮ่องเต้ยังคงยิ้ม ไม่มีท่าทางขุ่นเคืองพระทัย "ได้ เช่นนั้นเจ้าก็ถูกตอนเป็นขันที วังหลวงมีกฎว่ามีเพียงบุรุษที่เป็นขันทีแล้วเท่านั้นจึงจะเข้าไปในวังหลังได้ เจ้าเป็นขันทีแล้วย่อมติดตามนางเข้าสู่วังหลังได้แน่นอน"

สิ้นประโยคนั้น พอนางหันกลับไปมองก็พบว่าศิษย์พี่ที่เคยยืนเคียงข้างตนด้วยท่าทางมั่นคงดุจหินผานั้นถอยกรูดไปยืนที่หน้าประตูแล้ว!

กู้หมิงจิวร้องขึ้นว่า "ศิษย์พี่ ท่านคิดจะทอดทิ้งข้าหรือ? หรือ...หรือว่าท่านจำคำพูดอาจารย์ไม่ได้แล้ว?!"

ศิษย์พี่เหงื่อแตกเต็มหน้า "ตะ...แต่อาจารย์ไม่เคยบอกไว้ว่าข้าจะต้องถูกตอนนี่นา!"

"ก็แค่ถูกตอนไม่ใช่หรือ? อย่างไรศิษย์พี่ก็เป็นนักพรต ไม่ใช่ตลอดชีวิตคิดแต่หาทางหลุดพ้นจากความทุกข์หรอกหรือ จะสนใจไปไยว่าถูกตอนหรือไม่ถูกตอน? "

ศิษย์พี่มีสีหน้าอัดอั้นราวกับจะร่ำไห้ออกมา "อาจิวจะ...เจ้า เจ้าไม่เข้าใจ!"

นางเตรียมอ้าปากปลอบโยนศิษย์พี่ของตนอีกสักรอบ หวังให้เขาคลายความหวาดกลัว ช่วยคิดหาวิธีช่วยนางรับมือกับฮ่องเต้บัดซบผู้นี้!

แต่...ฮ่องเต้ที่ประทับอยู่กลับเอ่ยขึ้นว่า "ได้ยินว่าขั้นตอนในการตอนนั้นเจ็บปวดยิ่งนักโดย เฉพาะบุรุษที่เติบโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว บางคนถึงกับทนไม่ไหว สิ้นใจตายไประหว่างนั้นก็มี คนที่ตายมีมากถึงสามในสี่ราย" พูดจบเขายังถอนใจออกมาแผ่วเบา ท่าทางเห็นอกเห็นใจไร้ที่สิ้นสุด

"ศิษย์..." นางเพิ่งพูดได้เพียงคำเดียว ศิษย์พี่ผู้แสนดีของนางก็เผ่นแน่บออกจากห้องไปแล้ว!

เขายังตะโกนบอกนาง "ศิษย์น้องรักษาตัวด้วย!"

เมื่อคิดถึงสิ่งที่ตนทำกับเขา...ฮ่องเต้สูงส่ง สนมต่ำต้อย...

เสร็จกัน! ไม่นานนางคงถูกเขาถลกหนังเลาะกระดูกออกมาแน่!



ณ เชิงดอย