ท่านแม่ทัพของลี่ลี่

ลิลลี่พนักงานกินเงินเดือนธรรมดาทั่วไปของบริษัทรัฐวิสาหกิจแห่งหนึ่ง เหน็ดเหนื่อยกับการทำงานโหนรถเมล์กลับห้องเช่าราคาถูกที่สุดเท่าที่จะหาได้ ข้าวปลาอาหารไม่กิน อาบน้ำได้ก็นอนเลนทันที

ไม่รึว่าผ่านไปเนิ่นนานเพียงใดก็ต้องสลึมสลือลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างไม่พอใจาักเท่าไหร่ ห้องที่เธออยู่อาศัยเพียงคนเดียว เหตุใดทำไมวันนี้ถึงได้หนวกหูขนาดนี้

ทั้งเสียงตะโกน ทั้งร้องไห้ พอลิลลี่มองออกไปยังเสียงนั้นก็ต้องตกตะลึงอึ้งกิมกี่ไปเลยทีเดียว

หืมมมมมมม

ข้ามภพ

ข้ามมิติ

ใช่ .....ใช่ไหม.....