กรุ่นกลิ่นแก้วผกา

เมื่อชะตาต้องกัน ทำให้ เจ้าจันทร์ และ แก้วผกา ต้องเป็นคู่หมาย ผูกฝ้ายแดง กันอย่างเลี่ยงไม่ได้

"หากคิดจะยั่วข้าโดยใช้ตัวเข้าแลก ข้าว่าเอ็งอย่าทำเลยดีกว่า มันไม่ได้ผล"

กลิ่นกายหอมหวานที่ใครต่างหมายปอง คนได้ครอบครองกลับไม่พิศวาสมันเลยแม้แต่น้อย

แต่แล้วอย่างไร คนอย่างแก้วผกาก็ไม่ทนวิ่งตามใครให้เหนื่อยใจเหมือนกัน

"หากพี่ลำบากใจในความเป็นคู่หมายของเรา ก็จบมันเพียงเท่านี้เถอะ"

เพราะความจำเป็นไม่ใช่ความรัก...ก่อนหน้าเจ้าจันทร์เลยไม่รู้สึกอะไร

ทว่าไม่รู้ทำไมยิ่งนานวันกลับยิ่งสับสน มนต์คาถาดูท่าก็น่าจะรั้งเอาไว้ไม่ได้

"แต่ข้าสัญญากับพ่อแม่ของเอ็งแล้ว ว่าจะดูแล"

"สัญญากับคนตายจะมีประโยชน์อะไร"