พรางกุหลาบ

ตั้งแต่ฉันได้กุหลาบสีม่วงมาอย่างบังเอิญ
ฉันก็เริ่มฝันถึง อัศวินชุดดำ แม่มดในกรท่อม แมวดำ
ความตายสีเพลิง
...และดวงตาสีฟ้าปริศนาที่ทำใจเต้นแรงคู่นั้น
++++++++++++++++++++++++
เราสบตากัน
ดวงดาวสีฟ้าที่ฉันเคยใฝ่ฝัน
ดวงดาวที่ฉันอยากเอื้อมให้ถึง
"เจ้าเป็นเพื่อนที่ข้าไว้ใจที่สุด"
เขาโกหกฉัน เหมือนที่ฉันก็โกหกเขา ตลอดมาฉันไม่เคยคิดว่าเขาเป็นเพียงเพื่อน
ผู้คุมปลดโซ่ ทหารเข้ามาล้อมรอบตัวฉัน ผลักขึ้นสู่บันได ที่มีอีกคนยืนอยู่พร้อมขดเชือกหนา ร้อยรัดมัดร่างกายฉันไว้อย่างแน่นหนา
ชายอ้วนเตี้ยพล่ามอะไรอีกแล้ว ฉันไม่ได้ยินเพราะเสียงร้องไห้ระงมของหลายคนบนเสาต้นข้าง ๆ บ้างก็ก่นด่า บ้างตะโกนบอกตนไม่ผิด
ดวงดาวสีฟ้ายังส่องแสง ขณะในตาฉันกำลังเลือนรางด้วยน้ำสีแดง กลุ่มเส้นไหมสีทองซบลงที่ไหล่เขา ทันใดนั้นดวงดาวสีฟ้าก็กะพริบ หลุบมองเธอในชุดขาว
"ประหารแม่มด"
ท่านอาจารย์ที่รับเลี้ยงฉันเคยพูดไว้ หากแผลใดทำเราเจ็บมาก ถึงที่สุดแล้วมันจะชา กระทั่งไม่รู้สึกอะไรอีก
"ไม่มีแผลใดที่ไม่มีวันหาย"
ฉันยิ้ม นึกเยาะเย้ย อาจารย์โกหกเสียแล้ว ตอนนี้ฉันเจ็บมาก เจ็บปวดเหลือเกิน ทำไมยังไม่ชาอีกล่ะ
+++++++++++++++++++++++++
ขอให้อ่านสนุก
เฌอเลียร์