จองรักเมียจำยอม (หนังสือเสียง)

เพียงพธู ส่ายหน้าอย่างคนอวดดื้อ
ผิดหวังกับชายหนุ่มที่เธอมองเห็นเขาเป็นที่พึ่งสุดท้าย
“น้ากรไม่เข้าใจธู…แต่เอาเถอะค่ะ
สรุปว่าน้ากรไม่ให้ธูอยู่ด้วย ธูก็จะไปตามทางของธู”
สิ้นเสียงตัดพ้อร่างบางก็ลุกขึ้นสาวเท้าเรียวเล็กเดินไปที่ประตู
“ตามทางของธูรึ”
เสียงกร้าวถามออกมาดังขึ้นตามหลังคนดื้อรั้นที่กำลังจะเดิ
นพ้นประตูไป อย่างคนเริ่มมีโมโห
“ค่ะ ธูจะไปให้ไกลจากที่นี้ ไปหาเช่าห้องเล็กๆ
หางานทำส่งตัวเองเรียน”
         “หางานทำ หึ ด้วยวุฒิ ม.6 นี่นะ ?” น้ำเสียงติดหยัน
“ค่ะ” ใบหน้านวลเปื้อนคราบน้ำตาเชิดขึ้นตอบเสียงมุ่งมั่น
“น้ากรบอกว่าธูโตเเล้วยังไงคะ
ธูก็ควรจะเเยกตัวออกมาอยู่คนเดียวได้เเล้ว
จะได้ไม่ต้องเป็นตัวภาระให้กับใครๆ อีก”
ณกรจับจ้องเด็กสาวอยู่หลายนาที
เขากำลังข่มอารมณ์ขุ่นมัวที่คุกรุ่นภายในอก
อยากจะจับร่างบางนั้นมาหวดสั่งสอนให้ลดความอวดดีลงบ้าง
“เเค่ ม.6 จะไปทำมาหากินอะไรได้บ้าง บอกน้ามาสิ”
ถามเสียงกร้าว เริ่มหงุดหงิดกับท่าทางอวดดีของเด็กสาว
“ธูรู้…วุฒิการศึกษาต่ำคงไม่ได้ทำงานสบายนักกลางวันรับจ้าง
ทำความสะอาดก็ได้หรือจะไปเป็นพนักงานร้านสะดวกซื้อ
เด็กปั๊ม เด็กล้างจาน ส่วนตอนกลางคืนก็เป็นเด็กเสริ์ฟ
สาวเชียร์เบียร์ ถ้าไม่เลือกมากก็มีงานให้ทำถมเถไปค่ะ”
ดวงตาคมกริบวาวโรจน์กับคำ สาวเชียร์เบียร์
ที่หลุดออกจากปากอิ่มสั่นระริก
“ก็เลือกซะหน่อยก็แล้วอย่ากันนะ อย่าให้ถึงกับต้องขายตัว
ขายเรือนร่างกิน”

“ที่น้ากรพูดถือเป็นความคิดที่ดีนะคะ น้ากรว่าสดซิง
บริสุทธิ์ผุดผ่อง ไม่เคยต้องมือชายอย่างธูจะตั้งราคาสักเท่าไรดี”
เสียงสั่นประชดกลับ
นึกน้อยใจในคำพูดของชายหนุ่มที่เธอรักและเคารพด้วยหัวใจด
วงน้อยๆ เรื่อยมา 
ดวงตากลมสีน้ำตาลช็อคโกแลตมีแววระริกน้อยๆ
รู้สึกร้อนผ่าวในกระบอกตา
พยายามกลั้นก้อนสะอื้นบอกตัวเองอย่าแสดงความอ่อนแอให้เข
าได้รับรู้
“ห่..เอ๊ย” ณการสบถอย่างหัวเสีย 
       ใบหน้าหล่อเหลาเข้มคมออกอาการ้อนผ่าว
ดวงตาคมกริบฉายเเววกราดเกรี้ยวอารมณ์เดือดพล่านทะลุร้อยอ
งศา เมื่อได้ยินคำพูดเหมือนสาวกร้านโลกของเธอ 
       เพียงพธูอยากจะหายตัวได้เสียในตอนนั้น
เเต่ก็ยังคงทำใจกล้าเชิดหน้าต่อตากับเขาเหมือนไม่กลัวเกรง
“น้ากรไม่พอใจอะไรคะ ในเมื่อน้ากรเป็นคนพูดเอง
ธูก็เห็นดีด้วยเลยอยากขอความเห็น
เพราะคิดว่าน้ากรน่าจะมีประสบการณ์ในการซื้อมาบ้าง
ธูก็เลยอยากได้คำแนะนำ ซึ่งธูมั่นใจ หากว่าประกาศออกไป
จะต้องมีลูกค้ามาต่อแถวเข้าคิวซื้อเเน่นอน”
“ถ้างั้นก็ไม่ต้องประกาศเรียกใครให้เสียเวลาหรอก
ถ้าธูจะขายน้าก็รับซื้อ น้าจ่ายไม่อั้น”
ชายหนุ่มสวนกลับทันควันแบบไม่ต้องคิด