เมื่อฉันเป็น ..คู่หมั้นของตัวร้าย

ทะลุมิติมาอยู่ในร่างของคู่หมั้นของตัวร้ายที่รักผู้หญิงอื่น แต่เกลียดชังคู่หมั้นของตัวเอง สุดท้ายต้องตายเพราะเผลอไปทำร้ายผู้หญิงที่เขารัก อย่างนี้แล้วเธอจะขอหนีชะตา..ไม่รักเขาอีกต่อไป แต่ทำไมเขาจึงหันมาใส่ใจเธอ

--
องศาหงุดหงิดเมื่อโทรหาอินทุกาแล้วเธอไม่รับสายของเขา

"กล้ามาก" องศาโมโห เมื่อคู่หมั้นไม่รับสาย

เขารีบเดินออกจากห้อง แล้วลงบันไดไปอย่างเร่งรีบ

"นั่นลูกจะไปไหน" กันยาถาม เมื่อเห็นลูกชายออกจากบ้านไปในช่วงเวลาสามทุ่มแบบนี้

".." องศาไม่ได้ตอบ เพราะมัวแต่โกรธจนแทบจะไม่ได้ยินอะไร ได้แต่มุ่งตรงไปยังรถแล้วขับออกไป



֎֎֎֎֎֎



อินทุกาอาบน้ำเสร็จก็เอาผ้าขนหนูสีขาวผืนใหญ่มาพันกาย จากนั้นเดินออกจากห้องน้ำ

ทว่า ทันทีที่ออกมาก็ต้องตกใจ เมื่อเห็นใครคนนั้น ..

"พี่องศ์" เธอมือไม้อ่อนทันใด

ผ้าขนหนูที่พันกายร่วงลงสู่พื้นเพราะอาการมือไม้อ่อน

"เหอะ" องศายิ้มมุมปาก พร้อมเดินเข้ามาประชิด "ฉันน่าจะรู้ว่าเธอมันแผนสูง"

".." อินทุกายังไม่สามารถตั้งสติ จึงไม่รู้ว่าตัวเองกำลังเปลือยเปล่าต่อหน้าเขา

".." สายตาขององศาที่มองสำรวจอย่างโลมเลีย ทำให้เธอต้องมองตาม แล้วก็ต้องรีบก้มลงหยิบผ้า

แต่มือแข็งแกร่งของเขาก็คว้ามือเธอ แล้วดึงร่างเล็กของเธอปลิวเข้ามาหาจนสองร่างแนบสนิท

".." อินทุกาเงยขึ้นมองคนตัวโตที่สูงกว่าเธอมากนัก

เมื่ออยู่แนบชิดกันอย่างนี้ เธอก็ตัวเล็ก เหมือนเด็กเงยหน้ามองผู้ใหญ่ก็ไม่ปาน

"ปล่อย" อินทุกาพยายามออกห่างจากเขา

องศาไม่ยอมทำตาม หนำซ้ำยังอุ้มเธอไปวางบนเตียง แล้วตัวเองก็ขึ้นไปคร่อม

"จะทำอะไร" อินทุกาหน้าซีดแล้วตอนนี้

"ก็ทำอย่างที่เคย" เขายิ้มมุมปาก

"อย่างเคย" เธอนึกทบทวน

ทันใดนั้น ภาพต่างๆ ก็เข้ามา

เขาและเธอเคยมีอะไรกันหลายต่อหลายครั้ง และทุกครั้ง ก็เป็นเธอที่เข้าหา

"ไม่" อินทุการีบปฏิเสธ เธอจะไม่ทำอย่างนั้นกับตัวร้ายผู้นี้เด็ดขาด

"ระหว่างเรา คงเว้นเรื่องนี้ไปนานแล้วสินะ เธอเลยทำเหมือนลืมแบบนั้น"

"ฉันจำได้แล้ว ไม่ได้ลืม ..ไม่ลืมเลย" อินทุการีบปฏิเสธ เพราะกลัวเขาจะโกรธ แล้วล่วงเกินเธอ

ถ้าพูดกันดีๆ เขาอาจจะไม่ทำอะไร แล้วปล่อยเธอไป

"ไม่ลืมก็ดี" องศาก้มลงมาสูดดมความหอมของแก้มนุ่มนิ่มนั้น แล้วเคลื่อนลงสู่ซอกคอ ก่อนจะมาหยุดตรงเนินอกอวบอั๋นเต็มไม้เต็มมือนั้น

ใบหน้าเขาซุกไซร้ ก้มลงไปดูดดื่มเม็ดยอดสีชมพูบนเนินเนื้อเต่งตึงทั้งสองเต้านั้น สลับไปมาอย่างหื่นกระหาย

ร่างกายเขาไม่ได้ปลดปล่อยมาสองอาทิตย์แล้ว

ครั้งสุดท้าย ก็ก่อนที่เขาจะบีบคอเธอนั่นเอง

วันนั้นอินทุกาไปหาองศาที่บ้าน และขึ้นไปหาบนห้องตามปกติที่เธอเคยทำเป็นประจำ

แล้วทั้งสองก็มีอะไรกัน

ทว่า หลังจากเสร็จกิจ เธอก็สารภาพว่า ไปตบตีเบญญา และสั่งสอนไม่ให้อีกฝ่ายมายุ่งกับเขาอีก

"อะไรนะ!" องศาโกรธทันทีที่ได้ยินอย่างนั้น "เธอไปอาละวาดเบญอีกแล้วเหรอ"

"ทำไมล่ะ ก็มันชอบอ่อยพี่ ..อินเกลียดมัน รู้ทั้งรู้ว่าพี่มีคู่หมั้นแล้วก็ยังร่านไม่เลิก ตบตีแล้วก็บีบคอมันไปแค่นั้น ยังถือว่าน้อยไป"

"บีบคอเหรอ" เขายื่นมือไปจับคอเธอ "แล้วถ้าฉันบีบคอเธอบ้างล่ะ จะรู้สึกยังไง"

องศากดแรงลงไปที่ลำคอของอินทุกา

"อึก!" เธอหายใจติดขัด จนหน้าดำหน้าแดงไปหมด

"ถ้าเธอกล้าทำร้ายเบญอีก ..ฉันจะฆ่าเธอ" เขายิ่งพูดก็ยิ่งบีบแรงขึ้น

"อึก!" อินทุกามองหน้าเขา และไม่ดิ้นรน ราวกับอยากรู้ว่าเขาจะฆ่าเธอจริงๆ ไหม

เขาจะฆ่าคู่หมั้น ..เพื่อผู้หญิงคนอื่นเหรอ

".." น้ำตาเธอไหลหลั่ง

แม้จะแทบหายใจไม่ออก ก็ไม่ขอร้องเขาแม้แต่คำเดียว

".." อินทุกามองสบตาองศาขณะที่น้ำตาไหล

ลมหายใจค่อยๆ อ่อนลง

เปลือกตาค่อยๆ ปิด

โลกเหมือนจะดับสนิท

เธอตายไปเพราะความหนักมือของเขา

ทว่า วิญญาณของอินทุกาจากโลกโบราณ กลับเข้าอยู่ในร่างนี้แทน

"ปล่อย" อินทุกาได้สติอีกครั้ง หลังจากอยู่ๆ ภาพความหลังก็เข้ามาเยือน

เหมือนเธอจะรับรู้ถึงความรัก ความเศร้า และความเสียใจของเจ้าของร่างนี้ จึงน้ำตาไหลออกมาด้วยความรวดร้าว

"ฉันบอกให้ปล่อย" เธอพยายามผลักไสร่างขององศาที่คร่อมอยู่ "อย่ามาแตะต้องฉันนะ ฮือๆ ฮือ"

อินทุการ้องไห้ออกมา

"อย่ามายุ่งกับฉัน" เธอดิ้นรนให้หลุดจากอ้อมแขนแข็งแกร่งของเขา

".." องศาชะงักค้าง เพราะไม่เคยได้รับการปฏิเสธจากอินทุกามาก่อน

เขาต้องการเธอเมื่อไหร่ ก็ได้ทุกที

ไม่เห็นจะมีการต่อต้าน

ทุกครั้งมีแต่จะเต็มใจ

"ออกไป" อินทุกาผลักไสพร้อมร้องไห้ "ฮือๆ ฮือ"

".." องศาหยุดการกระทำของตัวเอง แล้วมองใบหน้าเปื้อนน้ำตาของอินทุกาที่ดูหวาดผวาจนน่าสงสาร

หรือว่า ..การที่โดนบีบคอครั้งนั้น จะทำให้เธอยังโกรธ

"คุณไม่มีสิทธิ์ทำอย่างนี้"

"พี่เป็นคู่หมั้น ทำไมจะไม่มีสิทธิ์" เขามองอย่างท้าทาย

"ฉันจะถอนหมั้น"

"เธอกล้าเหรอ"

"คุณเองก็อยากให้เราถอนหมั้นมานานแล้วไม่ใช่เหรอ" อินทุกาถาม "ตอนนี้ฉันยอมแล้ว ..ฉันจะถอนหมั้นให้คุณ"

"เธออยากตายเหรอ" องศาน้ำตาเอ่อ

"เพราะฉันไม่อยากตายไงล่ะ เลยยอมถอนหมั้นตามที่คุณต้องการมาตลอด"

".." เขาพูดไม่ออก

"อย่าฆ่าฉันเลยนะ" อินทุกาไหว้ด้วยอาการมือสั่น

องศามองท่าทีหวาดกลัวของเธอแล้วก็ปวดใจ

การถูกเขาบีบคอ คงทำให้เธอจำฝังใจไปแล้ว

เขากำลังกลายเป็นผู้ชายน่ากลัวในสายตาเธอ

".." องศาค่อยๆ เคลื่อนตัวออกมา แต่ยังคงนั่งอยู่บนเตียง

".." อินทุการีบดึงผ้าห่มมาปกปิดร่างกาย แล้วซุกตัวเข้าหาหัวเตียง

เขามองอาการหวาดผวาของเธอแล้วก็รู้สึกเจ็บปวด เมื่อนึกกับสิ่งที่เคยทำลงไป

".." อินทุกายังคงน้ำตาไหลด้วยความกลัว

ไม่กล้ามองไปที่เขาด้วยซ้ำ

".." องศาค่อยๆ ยื่นมือเข้าไป หมายจะลูบศีรษะของเธอ

ทว่า อาการหวาดระแวงและหวาดกลัวของอินทุกา ทำให้เขาจำต้องชะงักมือเพียงเท่านั้น