รักบ้านไร่

นั้นใครก้มก้ม เงยเงยอยู่หน้าตู้เย็น หากเป็นเจ้าของบ้านก็น่าจะเปิดไฟ สมองน้อยๆ ของรดาประมวลผลทันทีนั้น นั้นมันโจร

"น้องแทนเดียวก่อน พี่ดาเห็นโจร โจรอยู่หน้าตู้เย็น มันกำลังเรื้อตู้เย็นอยู่ น้องแทนอยู่ข้างหลังพี่ดาไว้ เดียวพี่ดาหาไม้ก่อน มองไปเห็นไม้กวาดวางพิงพนังห้องครัวพอดี "เอานี้แหละ"

"พี่ดาครับนั้นมัน มัน "

รดาก็พูดขึ้นมาทันที "ใช่น้องแทนนั้นมันโจร! โจรขโมยของชัดๆ ๆ แก่เจอฉันแน่ไอโจรกระจอก"

" ไอ้โจรห้าร้อยนี่แนะ นี่แนะ โป๊ก โป๊กๆ ๆ ๆ ๆ ๆ รดาใช้ไม้กวาด" ตีไม่ยัง

"โอ้ย โอ้ย ...ฉันแค่กินน้ำ โอ้ย....หยุด! หยุด! ฉันบอกให้หยุด! "

"นี้อย่าบอกนะ ว่าโจรห้าร้อยอย่างนาย มาแค่ขโมยกินน้ำบ้านคนอื่น นี่แนะ นี่แนะ "

"ไม่หยุดตีใช้มัย"พูดแล้วก็ดึงไม้กวาดเข้าหาตัวอย่างแรง ทำให้ร่างรดาเสียหลักเซถลาไปอยู่ในอ้อมแขนโจรห้าร้อย

รดาร้องตะโกนเสียดัง "ปล่อยฉันนะไอ้โจรบ้า"

"ไม่ปล่อย"

"ไม่ปล่อยใช่มัย นี้แนะ รดาทั้งกัดทั้งข่วน"

"โอ้ย โอ้ย ยัยหมาบ้า"

อ้อมกอดนั้นยิ่งกอดแน่นกว่าเดิม