เมียคิง

"เรียกฉันว่าเฮียคิง ถ้าเธอขัดคำสั่งฉันคงรู้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้น อ้อ...แล้วแทนตัวเองว่าหนูไอกับฉันด้วย ฉันชอบ น่ารักดี..." เจ้าของห้องอย่างคิงเอ่ยพลางก่อนจะวางแก้วนมสดลงตรงหน้าของไอรีนแล้วยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้ รอยยิ้มของเขากลับทำให้หญิงสาวรู้สึกสายตาพร่ามัวเล็กน้อย ก่อนจะแสร้งกระแอมกระไอเล็กน้อยอย่างต้องการเรียกสติ
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
เพียงแค่ประโยคที่หลุดออกจากริมฝีปากหนาของคนตรงหน้ากลับทำให้หัวใจดวงน้อย ๆ สั่นไหวอย่างไม่อยากจะเชื่อ
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ?...
ไอรีนอดถามตัวเองไม่ได้ ทั้ง ๆ ที่มันไม่ควรรู้สึกอย่างนี้ด้วยซ้ำ เอาเข้าจริง ๆ คิงไม่ใช่ผู้ชายในอุดมคติของเธอด้วยซ้ำ เพราะการเจอกันครั้งแรกระหว่างเธอกับเขามันไม่ได้มีอะไรที่น่าประทับใจขนาดนั้น
"ปกติเธอไม่กินมื้อเช้าหรือไง" จู่ ๆ คนที่ทรุดตัวนั่งตรงกันข้ามกลับเอ่ยปากถามอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
"เอ่อ...คือฉัน" ยังไม่ทันที่ไอรีนจะได้ตอบจนจบประโยคด้วยซ้ำ ชายหนุ่มกลับเอ่ยปากขัดขึ้นมาเสียก่อน
"หนูไอ"
"หนูไอกินไม่ทันค่ะ" เพราะตื่นมาเธอก็ต้องจัดเตรียมอาหารให้คนเป็นมารดาแล้วรีบออกไปรับจ้างเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ตลาดนัดช่วงเช้า ก่อนจะตรงดิ่งมามหาวิทยาลัยในทันที
"งั้นก็กินซะ เพราะต่อจากนี้เธอต้องกินมื้อเช้าเป็นเพื่อนฉันทุกมื้อ"
"ค่ะ"
"เก่งมากเด็กดี" จบประโยคตอบรับของไอรีนมันกลับทำให้คิงรู้สึกพึงพอใจกับปฏิกิริยาที่ได้รับจากเธอก่อนจะเอื้อมมือยีศีรษะคนตัวเล็ก
"ฉัน เอ่อ...หนูไอไม่ใช่เด็กซะหน่อย" ไอรีนเอ่ยพลางปัดมือเขาออกเบา ๆ แล้วมองคนตรงหน้าด้วยแววตาเขียวปั๊ด ซึ่งมันทำให้คิงหลุดหัวเราะออกมาในทันทีกับท่าทางของเธอ