ลืมเลยว่า(เคย)มีเมีย (หนังสือเสียง)

นิยายรักโรแมนติก หวานปนหวิว แต่แอบมีเงื่อนงำให้ช่วยกันลุ้น ช่วยกันเดา
-โปรย-
ทอยติดตาต้องใจสาวน้อยนางหนึ่ง อยากสานสัมพันธ์ถึงขั้นได้เสีย
หนทางขึ้นสวรรค์นั้นน่าจะสบาย เมื่อมานึกได้ว่าเธอคือภรรยาจดทะเบียนของเขาเอง
แต่...เรื่องมันจะง่ายขนาดนั้นเลยหรือ ในเมื่อห้าปีที่ผ่านมาเขาทำเป็นลืมๆ ไปเลยว่ามีเธอเป็นเมีย

“เราหย่ากันไหม” สาวน้อยโพล่งขึ้น
“หะ! อะไรนะ” ทอยผุดลุกขึ้นมานั่งจ้องเมียจดทะเบียนด้วยสีหน้างงงัน
“ก็ตอนนั้นพี่ทอยถูกบังคับให้แต่งกับหนู พี่ก็ไม่เต็มใจใช่ปะ แล้วเราไม่ได้เป็นอะไรกันจริงๆ สักหน่อย หนูว่าเราหย่าได้นะ ตอนนี้หนูอายุเกินยี่สิบละ ไม่มีใครมาเอาเรื่องพี่ได้แล้ว”

ไม่นะ ไม่ เขาอยากเข้าหอ ตอนนี้ เวลานี้เลยด้วย!!!
-----------------
แต่ว่ามันมีเรื่องหนึ่งที่เขาและเธอต้องข้ามผ่าน
เมื่อห้าปีที่แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
ใครอยู่เบื้องหลังการจัดฉากให้เขาและเธอต้องจดทะเบียนสมรสกัน
-----------------
รุ่งเช้าขยับตัวเตรียมออกจากรถ แต่มือแข็งๆ เอื้อมมาคว้าแขนเธอไว้เสียก่อน
      “พี่ขอโทษที่พูดไม่ดี”
      หญิงสาวมองคนพูดแบบไม่เชื่อสายตา หัวใจของเธอเบิกบานขึ้นก่อนจะแฟบลงเมื่อได้ยินประโยคถัดมา
      “แต่รุ่งก็ต้องยอมรับว่าใครเจอแบบพี่ก็ต้องระแวงทั้งนั้น”
      “ค่ะ หนูเข้าใจ และหนูคิดว่าอาจจะถึงเวลาที่เราต้องคุยเรื่องหย่าอย่างจริงจังแล้ว”
      “อ้อ...มีทั้งที่หมายใหม่แล้วก็ถ่านไฟเก่า สวยเลือกได้ก็เงี้ยแหละ”
      “ไม่ยุติธรรมเลย” นักบัญชีสาวโอดครวญ
      “ตรงไหน”
      “ทำไมพี่ทอยต้องเอาสองเรื่องมารวมกันด้วย ไม่ยุติธรรมเลย”
      “รุ่งอยากหย่ากับพี่เพราะรุ่งกิ๊กกับไอ้แว่น หรือไม่ก็อยากกลับไปหาไอ้ไม้ใช่ไหม แต่พี่สงสัยจริงๆ นะ ถ้าเคยชอบกับนายไม้นั่น แล้วสองคนจะร่วมมือกันจัดฉากให้พี่ต้องแต่งงานกับรุ่งทำไม มันไม่กลัวหรือไงว่าพี่จะรวบหัวรวบหางรุ่ง หรือมันไม่แคร์ว่าแฟนเคยนอนกับใครมาก่อน”
      “หนูยังไม่เคยนอนกับพี่” รุ่งเช้าเถียงเสียงสั่น “หนูไม่ได้กิ๊กกับใครทั้งนั้น หนูแค่อยากให้พี่หลุดจากพันธะที่พี่ไม่ต้องการ”
      “เป็นคนดีว่างั้น” ทอยทำเสียงเยาะ “มันไม่สายไปหรือไง มาหวังดีอะไรตอนนี้ ทีตอนนั้นวางแผนสร้างเรื่องจับพี่ทำไมวะ ทำไมต้องเป็นพี่ด้วย ตอนนั้นที่รีสอร์ตมีผู้ชายอีกเป็นฝูง”
      “จะให้หนูบอกกี่รอบว่าหนูไม่รู้เรื่อง ไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น หนูไม่ได้อยากให้พี่มารับผิดชอบ หนูไม่ได้อยากจากบ้านเกิดตัวเองมาอยู่บ้านใครไม่รู้”
      รุ่งเช้าเหลืออดแล้ว เธอตะโกนใส่หน้าคนตัวโต กว่าทั้งที่น้ำตาไหลพราก กลัวก็กลัวแหละ เพราะตอนนี้เขากุมมือเธอไว้แน่น หน้าตาถมึงทึงน่าหวาดหวั่นเป็นที่สุด แต่เธอก็จำเป็นต้องยืนยันความบริสุทธิ์
      “เพราะแบบนี้ไงหนูถึงบอกว่าเราควรหย่ากัน เรื่องบ้าๆ นี่มันจะได้จบ หนูจะได้ไปตามทางของหนู”
      “อ้อ...หมดประโยชน์แล้วจะชิ่งหนี พ่อกับหม่าม้าส่งเรียนจนจบแล้วนี่เนอะ เตรียมการไว้พร้อม ออกไปทำงานข้างนอก ไม่ช่วยงานบ้านนี้ ปีกกล้าขาแข็งพร้อมบิน”
      รุ่งเช้ากระชากมือออกจากอุ้งมือของทอย น้ำตาไหลพรากลงมาอาบใบหน้า
      เธอจ้องมองผู้ชายใจร้ายแล้วอยากจะกระโจนเข้าไปทุบตีระบายความโกรธที่ถูกกล่าวหาแบบนั้น
      แต่เพียงครู่เดียวความโกรธก็เปลี่ยนเป็นความเศร้า ถูกของเขาแล้ว เหตุการณ์ทั้งหมดที่ลากเธอและเขามาผูกพันกันอยู่นี่มันชวนให้เขาสงสัยจริงๆ
      และมันคงถึงเวลาแล้วที่จะยุติเรื่องทั้งหมดนี่แล้วแยกย้าย ทางใครทางมัน
      “ไม่ต้องห่วงหรอก หนูคุยกับพ่อกับหม่าม้าแล้ว ยังมีวิธีตอบแทนบุญคุณได้อีกหลายทาง ไหนๆ พี่ก็กลับมาบ้านแล้ว วันจันทร์ไปหย่ากันให้จบๆ ก็ดีนะ หนูขอเวลาหาที่พักสักหน่อยแล้วจะรีบออกไปจากชีวิตพี่”
      แม้น้ำตากบตาจนมองหน้าคนใจร้ายไม่เห็น รุ่งเช้ายกมือไหว้เขาแล้วเปิดประตู รีบออกจากรถแล้วเดินออกไปกลางสายฝน
      ให้น้ำฝนช่วยพรางน้ำตาที่ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดไหล
--------------------
อย่ามัวลุ้นให้พี่ทอยเข้าหอ จนลืมระวังคนในอดีตที่จะหวนกลับมาสร้างเรื่องเดือดร้อนนะคะ