ริระเริง (หนังสือเสียง)

"ว้าย!อือ"
"อย่าเสียงดังสิ"
เสียงตระหนกกะทันหันยังไม่ทันได้กรีดร้องดังมากนัก ปากจิ้มลิ้มโดนปิดสนิทด้วยมือหนาของหนุ่มในชุดนักศึกษา ซึ่งปีนระเบียงมาจากไหนก็สุดรู้
ดวงตากลมเบิกกว้างแทบไม่กล้ากะพริบ คนตรงหน้าจัดเป็นชายหน้าตาดี ไต่ระดับถึงดีมาก ผมทรงคอมม่าสีน้ำตาลแดงที่ยุ่งเล็กน้อย ทำให้เขากลายเป็นวายร้ายเต็มตัว ความสูงของเธอแค่เพียงปลายคาง จึงทำให้เห็นว่าจมูกโด่งเป็นสันนั้นแหลมขนาดไหน กรอบหน้าชัดคมเกลี้ยงเกลา มีกลิ่นหอมอ่อน ๆ จากร่างกาย ซึ่งไม่รู้จากตัวชายหนุ่ม หรือติดมาจากคนที่เพิ่งแอบนัวกันเมื่อครู่
คีติกากวาดสำรวจอย่างรวดเร็วผิดกับนิสัยปกติของตนในขณะที่ตัวเธอถูกรวบกอดแนบอยู่กับแผ่นอกขาวกว้าง มีกล้ามเนื้อเล็กน้อย เขาไม่ติดกระดุมเสื้อ เปิดแหวกโชว์หราอยู่เช่นนั้น ก้อนใจกระทบโพรงอกโครมครามอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน รู้สึกอีกทีคือเสียง...
"ทำไมมึงอยู่ในชุดนี้! มึงกำลังเอากับใครอยู่"
"ปะ เปล่านะคะพี่ ลี่แค่กำลังจะนอน"
"มึงอย่ามาตอแหล นอนเหี้ยอะไรเวลานี้ กูเคาะประตูแทบพัง เตียงกับประตูห่างกันแค่นี้ มึงเล่นชู้อยู่กับใคร ฮะ อีลี่"
"ฉะ ฉันเปล่าเลยนะพี่"
"ไหน มันอยู่ไหน"
มันที่ว่าอยู่ที่นี่ไงล่ะ
"ชู่ว เงียบ ๆ นะ ขอเข้าห้องน้ำหน่อย" เธอส่ายหน้า เพราะยังโดนปิดปากอยู่ในท่าเดิม
"ขอเข้าแป๊บเดียวจะไปถอดคอนดอม อย่าไปไหนนะ" สติคนฟังเหมือนโดนยาชาเข็มใหญ่ฉีดเข้าเส้นเลือดดำอย่างรวดเร็ว เพราะแม้มือหนาปลดออกแต่ปากเธอและร่างกายยังค้างนิ่งอยู่เช่นนั้น
ประสาทรับรู้ที่มีตอนนี้คือเสียงชายหญิงข้างห้องเอะอะโวยวายและดวงตาเห็นผู้บุกรุกเดินเข้าห้องน้ำ แล้วหันหลังทำบางอย่างกับกลางหว่างขาตนเองโดย....ไม่ปิดประตู!
"เดินไปส่งที่หน้าห้องหน่อย" เขาคว้าหมับยังข้อมือคนจังงังที่ทำตัวไม่ถูก อยู่ในภาวะกระเจิดกระเจงกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น
"ทะ ทำไมต้องไปส่งอะ" แค่อยู่ ๆ โผล่พรวดมากลางระเบียงห้องเธอยังอึ้งไม่หาย เสียงลั่นดังสนั่นของสองคู่รักมหาวิทยาลัยเดียวกัน ยังทะลุมา
ส่วนไอ้ตัวต้นเรื่องหน้าบอกชัดว่า
'กูแคร์ที่ไหน'
"เหอะน่า" ร่างคีติกาปลิวตามแรงดึง ความอ่อนล้าในวันนี้ทำหญิงสาวไร้เรี่ยวแรงจะต่อสู้ การอดนอนมันคือภัยมืดอันร้ายกาจซึ่งดูดพลังของเธอไปจนสิ้น
"เดี๋ยว! หนูยังไม่ได้ใส่เสื้อ"
"ไปทั้งแบบนี้แหละดี" คนอยู่ในชุดคลุมฝืนแรงชายตัวโตไม่ไหว ทันทีเมื่อประตูห้องเปิดจังหวะนรกสาปเข้าแทรกเหมือนพรหมลิขิตเกลียดหน้ากันมาแต่ปางไหน เพราะประตูห้องติดกันถูกเปิดออก คนที่ตกใจไม่ใช่ชายชู้ที่ปีนข้ามมาห้องเธอ แต่เป็นเธอ เพราะอะไรล่ะ....
"พี่กลับก่อนนะครับ เลิกเรียนแล้วจะรีบมากอดนะตัวดื้อ"
ฮะ!!! What the Fu*k!
ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วกว่าลมหายใจของเธอเสียด้วยซ้ำ ร่างอิงแอบอยู่ในกอดแกร่ง หน้าเล็กถูกอุ้มไว้ด้วยมือหนาและกลีบปากโดนครอบครองอย่างถือดี

ใช่ ดี...
ดีจังเนอะ จูบผู้ชายมันเป็นอย่างนี้เหรอ เริ่มอิจฉาผู้หญิงห้องติดกันแล้วสิ
จุมพิตหวามเนิ่นนานไร้อาการแคร์สายตาเพื่อนร่วมชั้นหัวร้อน จนทุกอย่างสงบจึงถอนออก ทว่าแสนเชื่องช้า อย่างคนกำลังเสียดายอะไรบางอย่าง ตาคมของชายหนุ่มจับนิ่งไปบนวงหน้าใสไร้เครื่องสำอาง พลางปลายลิ้นอุ่นลิ้มเลียริมฝีปากล่างตัวเองตักตวงรสชาติความหวานของเธอราวกับเสียดายของ ใจกระตุกด้วยแรงเต้นแปลกประหลาด สมองพูดดังลั่นในหัว
'โดดเรียนแม่งซะดีมั้ยกู'