กระหังคะนองไพร

คำสิงห์เร่งก่อไฟเผาเห็ดเผาหน่อไม้ พอได้กินรองท้องประทังความหิว ก่อนจะปีนไปอาศัยบนต้นไม้
ที่คำเกิ่งน้องชายหาไม้มาขัดเอาไว้ง่ายๆ พอได้นั่งอาศัยไปตลอดทั้งคืน ดวงตะวันลับหายไปกับขุนเขาทึบทะมืน ความมืดดำจึงกลืนอาณาบริเวณกว้างของป่าชายเขา บังเกิดความเปลี่ยวเหงาวังเวงน่ากลัวต่างกับตอนกลางวัน
สองพี่น้องหวังเพียงผ่านพ้นค่ำคืนไปได้ หากถึงรุ่งเช้ายังมีลมหายใจ พวกเขาต้องขวนขวายออกติดตามเฒ่าคำใส