ปกติที่แสนพิเศษ

"จริงๆนะ ปกเป็นพระเอกของเรื่องเลย คนแบบแกหาง่ายๆที่ไหนกัน ไม่ใช่ใครก็ทำแบบแกได้นะ"

"ไหนบอกซิ ทำไมเราถึงได้เป็นพระเอก" ปกถาม พริกหยุดคิดแล้วเรียบเรียงเหตุการณ์ที่ตัวเองพบเจอมา

"...ไม่มีใครสังเกตหรือสนใจว่ามีลูกแมวใต้อาคารเก่าๆนั้นหรอก"

"...ไม่มีใครสังเกตว่ามีดินสอตกในร่องอาคารหรือหาสาเหตุเรื่องเด็กแย่งดินสอกันหรอก"

"...ไม่มีใครสังเกตอาการผิดปกติของน้องโชกุน...แกเป็นคนแรกที่เห็นแล้ววิ่งเข้ามา"

"...ทุกเหตุการณ์ที่มีแกมันดีมากเลยนะ แกเป็นคนใจดี"

" ...เป็นไงพิเศษพอที่จะเป็นพระเอกได้ยัง"

ที่เธอพูดมาทั้งหมดคือเขาหรือ

"จริงๆทุกคนก็ต้องมีความพิเศษในแบบของตัวเองนั่นแหละเนอะ ถ้าแกเป็นพระเอกโชเน็นจั๊มพ์ เราก็อาจจะเป็นนางเอกจิบลิ แนวทางใครแนวทางมันไง เออ นี่เราเนิร์ดการ์ตูนไปมั้ย" พริกพูดก่อนที่ปกจะยิ้มออกมาทันทีเมื่อฟังจบ แล้วเอ่ยว่า

"ไม่ใช่นางเอกจิบลิหรอก ชินจัง ต่างหาก"