เสี่ยหลงเหนือ

ไอยเรศเจ้าของไร่ภูตะวันผู้ซึ่งมีนิสัยไม่อ่อนโยนเอาเสียเลย แต่เนื้อแท้เป็นคนจิตใจดี ไม่อย่างนั้นคงไม่รับอุปการะเด็กหนุ่มกำพร้าที่ไม่มีที่ไปอย่างน้ำเหนือหรอกจริงไหม

*** "รังเกียจเหรอ ทำไมถึงไม่จูบตอบ" เอ่ยถามทั้งที่ริมฝีปากหนายังไม่ออกห่างจากซอกคอขาว ไม่ให้จูบปากกูจูบคอก็ได้วะ

"เหนือเปล่ารังเกียจสักหน่อยแต่ว่าเราไม่ควรจูบกันแบบนี้บ่อยๆ นะครับ เหนือกลัวว่ามันจะเลยเถิด"

"เลยเถิดแล้วยังไง มันก็เป็นเรื่องธรรมดาไหมล่ะ อีกหน่อยมันไม่จบแค่จูบหรอก แต่งงานกันแล้วก็ต้องทำมากกว่าจูบอยู่ดี" เขาก็คือเขา ยังเป็นไอยเรศคนห่ามเหมือนเดิม จะให้มาพูดจาหวานหูเขาทำไม่ได้หรอก

"เสี่ยว่าไงนะครับ!" น้ำเหนือตกใจกับถ้อยคำที่ได้ยิน เสี่ยไอซ์พูดอะไรออกมา แต่งงานกันงั้นเหรอ

"จะปฏิเสธ?" ไอยเรศทำหน้าเข้มคิ้วหมวดรอคำตอบด้วยใจสั่นไหว เอาเข้าจริงเขาก็กลัวน้ำเหนือจะปฏิเสธเหมือนกัน

"เหนือไม่แต่งงานกับคนที่ไม่รัก"

"จะบอกว่าไม่รักฉันงั้นสิ แล้วยอมให้กอดให้จูบทำไม"

"ก็เสี่ยเอาแต่ใจ เหนือไม่อยากขัด"

"เออ ให้มันได้อย่างนี้สิวะ ลูกคนโปรดคนดีของนายแม่ ต่อปากต่อคำเก่งฉิบ"

"แล้วเสี่ยรักเหนือรึไง ถึงจะมาแต่งงานด้วย ถึงเหนือจะเป็นเด็กกำพร้าไม่มีที่ไป แต่เหนือก็ไม่แต่งงานกับคนที่เขาไม่รักเหนือหรอกนะครับ"

"แล้วที่ฉันทำอยู่นี่ มันดูไม่รักเธอตรงไหน"

***โหลดตัวอย่างอ่านก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ ขอบคุณมากค่ะ