บ้านนี้มีไนน์ ผู้ชายที่ฉันไม่ยอมรัก

เขาเป็นผู้ชายที่เธอไม่ชอบแท้ๆ ทั้งถูกสั่งสอนให้ต้องเรียกเขาว่าพี่ชาย แต่สุดท้ายเธอต้องยอมรับเขาสินะ!...

##########

เอี้ยด!!
"เป็นอะไรไป''
ทันทีที่ปะหน้ากันเขาก็ถามเช่นนั้น แต่เธอก็ส่ายหน้า
่่ "'หรือกำลังหลบหน้าพี่อยู่?"
เสียงเรียบเอ่ยถามเธออีกครั้ง ไอย์รินจึงหันค้อนใส่ไนน์ แต่ทว่าหญิงสาวก็ต้องรีบหลุบหน้าลงต่ำอย่างยอมแพ้สายตาคมที่จับจ้องมองเธออย่างรุนแรงกว่า
"เปล่า..." ไม่กล้าอ่ะ>_<
"งันโกรธพี่อยู่..."
"เปล่านะพี่.." กึก!! เฮ้ยย...เธอเผลอหลุดปากพูดอะไรออกมาเนี้ย ฮื่ออ...
"ฮึ? เมื่อกี้นี้น้องเรียกพี่...ใช่ไหม? ใช่น้องเรียกพี่ใช่หรือเปล่า"
'ต้องยอมรับแล้วสินะ'
"อะ อืม..." ไอยรินพยักหน้าก่อนจะหลุบใบหน้าลงต่ำอีกครั้ง จากนั้นเเก้มสองข้างของเธอก็ค่อยๆแดงระเรื่อออกมาด้วย
"หึๆ"
"??" 'ไรของเขานะ'
แม้จะหงุดหงิดกับเสียงยียวนนั้น แต่เธอก็ค่อยๆ ลอบเงยขึ้นมองคนตัวสูงกว่า อดจ้องมองใบหน้าคมเข้มเชยชาที่กลับตอนนี้ใบหน้านั้นเผยอมยิ้มก้วนๆให้เธออยู่ แต่!
ทั้งดวงตาเป็นประกายส่องเเสงสว่างไสวดูมีความสุขที่ กลับทำให้เธอรู้สึกตราตรึงจนต้องหยุดมองชายตรงหน้าพลางยิ้มตอบด้วยไม่ได้
...ทำไมนะแค่ได้เห็นชายตรงหน้ายิ้มดีใจมีความสุข เธอถึงรู้สึกสุขใจมีความยินดีไปกับเขาด้วย..

+++อยากให้ทดลองอ่านก่อนสั่งซื้อนะคะ ขอบคุณค่ะ+++
️