ทะเลเพทาย Only you in my heart.

หากกล่าวขานถึงตระกูลหยาง คงเหมือนเจ้าป่า คือตระกูลที่ทรงอำนาจ ครองเมืองอย่างเปิดเผย ธุรกิจของตระกูลหลัก ๆ คือการค้าขายยุทโธปกรณ์ วัสดุอุปกรณ์และยุทธภัณฑ์ทุกชนิด ที่ใช้ในราชการทหารตำรวจ

ธุรกิจใหญ่แยกย่อย ปล่อยเงินกู้ โดยขยายสาขาไปหลายประเทศ มอบหมายให้ลูกน้องฝีมือดีไปสังกัดที่สาขาต่างๆ

วันนี้ลูกน้องทำเสียเรื่องพลั้งมือทำร้ายร่างกายลูกหนี้จนบาดเจ็บสาหัส ทำให้กิจการถูกตำรวจเข้าตรวจสอบ เสี่ยงที่สาขาในประเทศนั้นจะถูกปิด ข่าวอาจลดทอนความเชื่อใจของลูกค้า ไม่วายชื่อเสียงของตระกูลอาจแปดเปื้อนมีมลทิน

คุณอี้เฉิน อายุก็มากแล้วไม่ควรมาปวดหัวกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง เขาควรเกษียณนั่งจิบชายามบ่ายสบายใจเสียมากกว่า เพราะฉะนั้นนับจากนี้หน้าที่ควบคุมองค์กรทั้งหมด นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ลูกสาวเพียงคนเดียวอย่างคุณซีหนิง (ทะเล) จะเข้ามาดูแล

บัญชีรายชื่อถูกวางลงบนโต๊ะทำงานโดยเลขาชายคนสนิท

"รายชื่อที่คุณหนูต้องการผมหามาให้แล้วครับ" หญิงสาวเลิกมองวิวเมืองตึกสูงในเวลากลางวัน ร่างบางสวมสูทสีขาวมาดเนี๊ยบสุขุม หมุนเก้าอี้กลับมามองจอไอแพดอย่างนึกสนใจ

ใบหน้าสวยหยดยกยิ้มมุมปาก ไม่รอช้าไล่ดูรายชื่อลูกหนี้วีไอพีที่คนเป็นพ่อไม่เคยเรียกเก็บดอกเลยสักครั้ง 

"วันนี้ครบกำหนดทวงหนี้ลูกค้าวีไอพีครับ"

"คุณพ่อก็คงไม่ยอมตามเก็บดอกเขาอยู่ดี" มีรายชื่อเดียวที่ยังไม่เคยทวงถามมาเกือบ10ปี ในเมื่อเข้ามารับหน้าที่บริหารองค์กรแล้ว ทะเลคิดว่าต้องเคลียร์เรื่องที่ผู้เป็นพ่อทำค้างคาเอาไว้ให้เสร็จสิ้น 

นิ้วเรียวปัดหน้าจอออกเปิดดูรูปรายชื่อลูกหนี้ ไล่ตั้งแต่ผังครอบครัวจนไปหยุดที่ทายาทหนุ่มสองคน เล็บสวยจิ้มรูปชายหน้าคมคายเจ้าของแววตาเฉียบขาดเย็นชา ลูกชายคนเล็กของครอบครัว วรโชติเดชา อย่างสนใจมองทะลุภาพนั้นราวกับว่าเขาเป็น

"ดอกเบี้ย" เอ่ยเสียงเบาแต่ชัดเจนเข้าหู เลขาหนุ่มสังเกตใบหน้าสวยของเจ้านายสวยที่ดูจะมีความสุขกว่าทุกวัน

ปกติเจ้านายยิ้มยากมาเสมอแต่พอถึงเวลาเก็บดอกเบี้ยแทนผู้เป็นพ่อ เธอกลับยิ้มออกมาเสียอย่างนั้น ไม่สิ รอยยิ้มไม่ได้บอกว่ามีความสุขแต่เหมือนมีแผนร้ายก่อเกิด ขณะนิ้วเรียวจิ้มรูปผู้ชายหน้าหล่อคนนั้นอยู่

"จองตั๋วเครื่องบินให้ฉันตอนนี้เลย" 

"ครับ? คุณซีจะไปที่นั่นด้วยตัวเองเหรอครับ" สาวสวยพยักหน้าตอบอย่างมั่นใจ เรียวปากยกยิ้มมีความสุขอยู่เสมอ ไม่สิ ใบหน้าสวยของเจ้านายสาวสวยมีความแค้นอยู่เนือง ๆ มากกว่า

"ใช่แล้วล่ะ" นัยน์ตาสวยฉายแววเฉียบขาด ริมฝีปากที่เคยยิ้มเลือนหาย ความนิ่งสงบและเย็นเยือกเข้ามาแทนที่

ครอบครัววรโชติเดชา ติดหนี้คุณพ่อไม่เกี่ยวอะไรกับฉันอยู่แล้ว ฉันจะอยู่ที่นี่ดูแฟชั่นโชว์ออกงานเลี้ยงไฮโซโชว์ตัวด้วยชุดสวยๆ ใช้ชีวิตหรูหราตลอดไปเลยก็ยังได้ แต่ว่าหนี้สัญญาก็ไม่ควรปล่อยเช่นกัน และมันถึงเวลาแล้วที่ฉันจะต้องกลับไปทวงหนี้จากลูกชายคนเล็กของบ้านนั้น 

"เพทาย วรโชติเดชา" 

แค่ได้ยินชื่อก็รู้สึกเจ็บจี๊ดเหมือนคมมีดกรีดหัวใจ และเต็มไปด้วยความโหยหาแฝงความโกรธเคืองที่แสนหอมหวาน อย่างที่รู้กันเราต่างเติบโตได้พบเจอคนมากมายทั้งดีและร้าย แต่มักจะมีหนึ่งคนที่ยังตราตรึงในส่วนลึก คนที่ทั้งคิดถึงและเกลียดในคราวเดียวกัน

ผู้ชายคนนี้คือเส้นชัยที่ไม่เคยเอาชนะได้ สายตาเย็นชาของเขายังคงก่อตัวอย่างแข็งแรงในความทรงจำยากจะลืมเลือนแม้เวลาล่วงเลยเกือบ10ปี 

........

"แน่ใจเหรอคะ คนจากตระกูลวรโชติเดชาเป็นหนี้ครอบครัวฉัน นามสกุลเดียวกันถือว่าชัดเจนแล้วใช่ไหม จะเกี่ยวหรือไม่ก็ลองดูสิคะ"

นั่นคือคำประกาศก้าวหากเพทายยังคิดต่อต้าน ไม่ยอมศิโรราบให้แก่เธอ เธอจะไม่ยอมอ่อนข้อให้ใครหน้าไหนทั้งนั้น  บอกแล้วหนิ หากต้องใช้วิธีสกปรก คนอย่างเขาถึงจะยอมก้มหัวให้เธอก็ใช้มัน  

"อย่าคิดว่าฉันจะเหมือนเมื่อก่อน" ที่ยอมแพ้พ่ายต่อหัวใจที่แข็งราวกับหิน ยอมหนีไปเลียแผลใจที่จีนเป็น10ปีแบบเมื่อก่อนอีก "เวลาเปลี่ยนคนเปลี่ยน" 

"นั่นสินะ เวลาเปลี่ยนคนเปลี่ยน เปลี่ยนไปในทางที่แย่ลงกว่าเดิม"

"ใช่แล้วค่ะ และจำไว้ว่าฉันร้ายและทำได้มากกว่านี้อีก เพราะฉะนั้นช่วยจำจุดที่ตัวเองยืนไว้ให้ดี" มือเรียวจัดสูทไม่เรียบร้อยของเพทายให้เข้าที่ ก่อนเลื่อนสายตาเยือกเย็นเงยมองคนตัวสูง

"พี่เพทายไม่มีสิทธิ์มีเสียงจะมาทำให้ทะเลขัดใจได้นะคะ"

เพทายถอนหายใจออกยืดยาว เขาเบื่อจะต่อล้อต่อเถียงกับผู้หญิงเอาแต่ใจคนนี้เต็มกลืน 

"โอเค วันนี้เธอทำได้ ยินดีด้วยที่เอาชนะสำเร็จ" เขาถอยให้เป็นการบอกว่าไปขึ้นรถสิ ทะเลเผยยิ้มอย่างชอบใจ กลิ่นของชัยชนะหอมจนเวียนหัวเสียจริง จนไม่อยากเข้าใกล้

........

"คุณภัทรามีอะไรจะถามรึเปล่าคะ?" 

"มีค่ะ" ความอยากรู้ทั้งหมดไม่อาจปิดกั้นเอาไว้ "ระหว่างคุณซีหนิงกับเพทายเป็นอะไรกันรึเปล่าคะ?" 

"คะ?" 

"ก็... ทุกครั้งที่คุณซีหนิงมาที่ชมรม เพทายมักจะเงียบกว่าปกติ เหมือนสองคนทะเลาะกัน?" คนที่มองเราจากด้านนอกก็คิดแบบนี้สินะ 

"อ่อ... เราไม่ได้ทะเลาะกันค่ะ แต่เราเกลียดขี้หน้ากัน" 

"หา?! อย่างเพทายเหรอคะจะเกลียดขี้หน้าคุณซี?!" ภัทรามองใบหน้าสวยคมอย่างละเอียดยิบ "สวยขนาดนี้ ต้องบอกว่ามีแต่คนชอบถึงจะถูก" 

"แต่เพทายไม่ใช่น่ะสิคะ" 

"หืม?! คุณซีมั่นใจได้ไงคะว่าเขาไม่ชอบ ลองถามแล้วเหรอคะ" 

"แบบนี้ไม่ต้องถามก็รู้ค่ะ ไม่ชอบสุดๆ" 

"ไม่ค่ะๆ เราจะคิดเองไม่ได้ เวลาเปลี่ยนคนเปลี่ยนจากเคยเกลียดตอนนี้อาจจะชอบแล้วก็ได้" 

"......." ทำไมดูเหมือนคุณภัทรากำลังลงเรือเชียร์เรายังไงไม่รู้ 

...........

#ทะเลเพทาย เล่มเดียวจบ
แนวรัก โรแมนติกดราม่า จบสุขนิยม ไม่มีคำหยาบ ตัวละครเอกไม่ได้รักยาก รักลึกซึ้ง แต่ปากเป็นหิน ความน่ารักแบบมึนตึง หัวใจหยุบหยิบเหมือนถูกฟ้าผ่าทั้งแสบทั้งปวด แต่ตื่นเต้น นักเขียนหวังอย่างมากว่าผู้อ่านจะหลงรักตัวละครทั้งหมดในเรื่องนะคะ

ติดต่อนักเขียน X : @nutyuchun

อ่านตัวอย่างก่อนตัดสินใจซื้อ
ระบบ ios ซื้อบนเว็บจะได้ราคาถูกกว่า

ขอบคุณทุกยอดโหลด การรีวิว และกดเรตติ้งนะคะ