ปิ๊งรักนักพัฒนา

เธอเป็นลูกน้อง เขาชอบเธอตั้งแต่แรกเห็นหน้า สะดุดใจในหน้าตาสวยหวาน ดวงตาใสซื่อ และท่าทางตื่นคนแบบนั้น ถึงจะไม่อยากยุ่งกับลูกน้องเท่าไหร่ ก็อดใจไม่ไหว

” หืมมมมมม น้องปริมอยากให้พี่ถอดเสื้อหรอคะ “

“ป่าวค่ะ ก็ ปริมเห็นนายอยากเปิดกล้อง นึกว่านายอยากโชว์หวิวแบบที่เห็นในข่าวอ่ะค่ะ”

‘ไอเด็กนี่ เซี้ยวใหญ่ละ’ เขานึกเอ็ดอยู่ในใจ แล้วก็ยิ้มเจ้าเล่ขึ้นมา เอามือถือวางพิงไว้กับหัวเตียง ค่อยๆ ใช้มือปลดกระดุมเสื้อนอนเม็ดบนออก ปริมาร้องอย่างตกใจ

“นายจะทำอะไรคะ!!!”

“ก็ปริมอยากเห็นไม่ใช่หรอ” ปากตอบ มือก็ปลดกระดุมเม็ดที่สองออก

“โรคจิต ไม่คุยด้วยแล้ว” ร้องใส่คนโรคจิตแล้วก็กดตัดสาย

‘อ้าว ทำไมรีบวาง’ มือหนารีบหยิบมือถือมากดโทรออก ใจชื้นขึ้นเมื่อสาวน้อยกดรับสาย

“พี่ขอโทษค่ะ แกล้งเล่นนิดเดียวเอง”

“หนูนึกว่านายเอาจริง ขอโทษค่ะ”

“ก็อยากมาแซวพี่ทำไมล่ะ”

“แล้วจะอยากเปิดกล้องทำไมล่ะคะ”

“คิดถึง”