ต้องมนตร์ขลัง (Enchanted)

เจนตา...หญิงสาวที่มีชีวิตสุดแสนธรรมดา
ติณณ์...เจ้าชายที่มีชีวิตสุดแสนลี้ลับจากประเทศดาชานไทน์
ทั้งสองได้พบกัน ณ ร้านต้องมนตร์ขลังในคืนวันฝนตกหนัก

ท่ามกลางแสงไฟสีเหลืองและความเงียบสงบราวกับตัดขาดจากโลกภายนอกอย่างสิ้นเชิงนั้น เธอรู้สึกคุ้นเคยกับเขาเหลือเกินทั้งที่แน่ใจว่าไม่เคยรู้จักกันมาก่อน

จากวันนั้นเธอก็ได้ก้าวเข้าไปรู้จักกับเขาผ่านเงาของจิตรกรผู้ลึกลับ ผ่านความลี้ลับของมนตรา คำสาป และราชวงศ์เตโชทายในประเทศที่อยู่ห่างไกลจากเธอหลายร้อยหลายพันไมล์

ทั้งหมดนั้นก็เพียงเพื่อให้เธอสามารถจดจำเขาได้อีกครั้ง...และตลอดไป

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

เจนตาเอื้อมมือขึ้นไปจับใบหน้าชายหนุ่มไว้ แล้วค่อยๆ ไล้ปลายนิ้วไปบนเส้นโค้งเว้าขององคาพยพที่ประกอบกันเป็นความงามอันล้ำเลิศของติณณ์ เริ่มตั้งแต่หน้าผาก คิ้ว จมูก แก้ม และริมฝีปาก

ถึงแม้เจนตาจะจำไม่ได้แล้วว่าครั้งหนึ่งเธอเคยไปนั่งดูเขาวาดรูปที่บ้านน้อยกลางแพทุกวัน เคยรอให้เขากลับมาเยี่ยมที่โรงพยาบาลเพื่อจะบอกรักเขา จำไม่ได้อีกแล้วว่าที่ผ่านมาเธอเคยคิดถึงเขา เคยรักเขายังไง

ทว่าหัวใจของเธอกลับยังจดจำเขาได้ดี และยังคงทำงานได้อย่างแม่นยำในทุกครั้งที่กลับมาพบกัน มันจึงผลักดันให้เธอไปยืนเกาะขอบกระจกรถแอสตัน มาร์ตินเพื่อบอกความในใจกับเขาโดยรู้อยู่เต็มอกว่าอาจถูกปฏิเสธ

"คุณต้องตอบรับตอนที่ฉันยังจำคุณได้นะคะ แต่...ฉันว่าไม่หรอก ถึงครั้งนี้ฉันจะลืม ยังไงฉันก็ต้องกลับไปร้านต้องมนตร์ขลัง กลับไปถามหาเจ้าของร้านที่ฉันจำหน้าตาไม่ได้อีกแน่ๆ"

นัยน์ตาของเจนตาร้อนผ่าวจากความรักที่เอ่อล้นอยู่ในหัวใจ ยิ่งเมื่อคิดว่าอีกไม่นานเธอก็จะลืมเขาไปแล้ว มันก็ไหลพรากออกมาอย่างห้ามไม่อยู่