ผู้ไม่เป็นที่โปรดปราน

ฉับพลันนั้นขานางอ่อนแรงโดยไร้สาเหตุ สมองมึนงงจนต้องเซไปพิงผนังหิน

"ซื่อจื่อ ท่านจะทำอะไร" เหยาอี้เหยามองเห็นเพียงเงาอันวูบไหว พร้อมสัมผัสได้ว่ามือแกร่งของเขากำลังสอดเข้ามาอุ้มนางวางลงบนเตียง ลมหนาวตีเข้ามากระทบขาอ่อน เมื่อกระโปรงถูกถกขึ้นมา

"เหตุใดต้องวางยาด้วย" นางไม่เคยคิดขัดขืน ดังนั้นฉู่ซีเย่จึงไม่จำเป็นต้องใช้ยากับนาง

"เพราะเดี๋ยวเจ้าจะเจ็บ"

"ข้าน้อยไม่กลัวเจ็บ" ฤทธิ์ยาเหมือนทำให้นางมึนงงเท่านั้น ไม่ได้ทำให้หมดสติ