เรียกข้าว่าพรานโก๊ะ ภาค 3

พรานป่าที่อยู่กำลังจะเข้าไปประคองรับสมบัติถึงกับผงะหงาย เขาจึงชักมือกลับออกมาในทันที และแล้วประกายตาที่วาวโรจน์
รวมถึงผิวกายกับที่ขาวซีด ดูไร้ซึ่งความเป็นมนุษย์อย่างไรอย่างนั้น ผู้ใหญ่บ้านจ้องมองพรานโก๊ะด้วยสีหน้าที่ไม่พออกพอใจ
ผีผู้ใหญ่: “เดี๋ยวข้าจัดการพระรูปนั้นก่อน แล้วข้าจะรีบมาจัดการเอ็งเป็นทีหลัง” และแล้วมันก็พุ่งกระโจนออกไปด้านนอก
หมายจะกำจัดพระชรา

พราน: เห้ย….นี้ผู้ใหญ่ไม่ใช่คนนี่หว่า !!!! พรานป่ากล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่ละล่ำละลัก ตอนนี้แม้แต่หญิงสาวที่งดงามราวกับนางฟ้า
อย่างลำดวน ก็แปรเปลี่ยนเป็นหญิงชรา ที่มีผมเผ้าขาวโผลนกระเซอะกระเซิง พร้อมกับดวงตาที่มืดดับสนิท

ผีผู้หญิง: “ไอ้พรานป่ากาม หน้าตาขี้ริ้วขี้เหร่อย่างมึง คิดอยากได้เมียสวยๆ กับเขาหรอกรึ ไม่ตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงาเสียบ้าง
ในเมื่อสมบัติก็เอา มาให้ข้าสูบวิญญาณเถอะนะ555“

พราน: โอ้ย!!!! น้องลำดวน ไม่สิ อีผีลำดวน อิผีบ้า อย่าเข้านะโว้ย” พรานป่ารีบคว้าเคี้ยวเสือไฟที่อยู่ในหีบห่อมาชูไว้เบื้องหน้าของตน
ขณะที่อสุรกายร้ายมันกำลังย่างกรายเข้ามาในระยะประชิด ฉับพลันนั้นกับบังเกิดแสงสว่างเจิดจ้าราวกับเป็นเกาะป้องกันภัย
อสุรกายหญิงชราร้องกรี๊ดๆ พรานโก๊ะที่เห็นโอกาสหลบหนีเขาจึงวิ่งออกไปหาพระชราด้วยทีท่าที่ทุลักทุเล