พรานสาวผจญสมิงเฒ่า

ในขณะที่ผกากำลังห้ามเลือดที่ไหลชโลมกายอยู่นั้น กลิ่นสาปสางของสัตว์ป่าที่ชุนกึก ก็ปรากฏอยู่เบื้องหน้าของพรานสาวขึ้นมาอย่างชัดเจน ชายกลางคนที่ได้รับบาดเจ็บก่อนหน้านี้ แสยะยิ้มออกมาที่มุมปาก พร้อมกับแปรเปลี่ยนเป็นใบหน้าของเสือโคร่งครึ่งคนครึ่งเสือ พรานสาวน้อยประสบการณ์ถึงกับถอยหนีออกมาอย่างลนลานหวาดผวา ในขณะที่แข้งขาของพรานสาวกับแข็งค้างไร้เรี่ยวแรง

ผกา: "สะ......สมิง !!!!!"
หญิงสาวแทบทรุด เมื่อได้เห็นเสือสมิงที่อยู่เบื้องหน้า เพราะความเมตตานี้เอง ทำให้เธอกับพลาดท่าตกมาเป็นเหยื่อของอสุรกายร้ายอย่างไม่น่าจะให้อภัย สมิงเจ้าเลห์มันหัวเราะเยาะเคราออกมาอย่างสะใจ ที่สามารถหลอกหล่อเหยื่อให้ลงมาจากห้างได้สำเร็จลุล่วง

สมิง: "5555 หลอกง่ายจริงๆโว้ย นี้เอ็งเป็นพรานป่าประสาอะไร ถึงลงมาจากห้างยามวิกาลเช่น"
พรานสาวถึงกับร่างกายสั่นเทา เมื่อสิ่งที่พรานล้วนผู้เป็นพ่อ ได้เคยย้ำหนักย้ำหนาเธอกับลืมจนหมดสิ้น หรือนี้มันจะเป็นจุดจบของความประมาทเลินเล่อให้เธอต้องตกเป็นเหยื่อของสมิงร้ายผู้เลือดเย็น แต่ความตายนี้เธอไม่คิดหวาดหวั่นแต่อย่างใด แต่กับเกิดความรู้สึกเป็นห่วงเป็นใยผู้เป็นพ่อที่นอนป่วยไข้ ใกล้ความตายไปทุกขณะ หญิงสาวอ้อนวานขอร้องสมิงร้ายด้วยน้ำตาที่เอ่อล้น

ผกา : "อย่าทำอะไรฉันเลย น้า ฉันแค่เข้ามาตามสมุนไพรไปรักษาพ่อเท่านั้น ไม่ได้คิดเข้ามาด้วยจุดประสงค์อื่นแต่อย่างใด"
สมิง : "หึ!!!!.....คิดจะมาก็มา จะไปก็ไป มันไม่ง่ายไปหน่อยรึ อีหนู มามะมาให้ข้าขบสมองซะดี555555 "
สมิงร้ายเจ้าเลห์มันย่างสามขุมไปยังพรานสาว ราวเหยื่อที่ไร้ทางต่อสู้ แม้ก็ทั้งปืนที่นำติดตัวมาด้วย ก็ถูกพาดวางไว้บนห้างอย่างชะล่าใจ ผกานึกตำนิตนเองอยู่ในใจ ที่ต้องมาพลาดท่าเสียทีในเรื่องพรานล้วนผู้เป็นพ่อเคยสั่งสอนและย่ำนักยำหนา
แต่กว่าตนจะรู้ตัวได้สติทุกอย่างมันก็สายไปเสียแล้ว ซึ่งตัวของเธอนั้นเหมือนจะยอมรับชะตากรรมที่ยากจะหลีกหนี
สมิง: "ไม่ต้องห่วงอีก เดี๋ยวข้าจะลงมือเบาๆ รับรองไม่เจ็บ ไม่ปวดไม่ทรมาน 55555"
ผกา : "ผกาขอโทษด้วยนะจ๊ะพ่อ"
เสียงดังโฮกร่างของคนครึ่งเสือมันพุ่งกระโจนเข้าใส่อย่างไร้ปราณี พรานสาวหลับตาพริ้มราวกับยอมรับความตายที่กำลังจะเกิดขึ้น สมิงร้ายเปิดปากอ้าเตรียมจะคบขย้ำหญิงสาวชะตาขาดอยู่แล้วเชียว แต่กับมีเสียงอันแหบแห้งทรงพลังกล่าวตะหวาดออกมาจากราวไพรในทันควัน มันทำให้สมิงเจ้าเลห์ถึงกับชะงักค้าง เพราะเหยื่ออันโชะกำลังจะตกถึงท้องของมันในอีกไม่ช้า
เจ้าป่า : " หยุดบัดเดียวนี้!!!!!!! "
สมิง: "เฮ้ย!!!!!! ใครกล้ามาขัดขวางอาหารของข้า !!!!!"
สมิงร้ายกล่าวออกมาอย่างเดือดดาล เกรี้ยวกราด ในขณะที่เสียงอันทรงอำนาจนั้น ปรากฏชายชราถือไม้เท้า
พุงพลุ้ยหลังค่อม