ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า

เคยอ่านเจอแต่ในนิยาย ว่าคนเราสามารถทะลุมิติไปในโลกที่คิดว่าเป็นแค่จินตนาการได้เหมือนฝันเพียงตื่นหนึ่ง ใครจะไปคิดว่าเรื่องแบบนี้จะมาเกิดขึ้นกับตัวเอง "นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย!"

เรื่องราวของนักเขียนสาวที่ทะลุมิติเข้ามาในโลกของ นวนิยายที่ตัวเองยังแต่งไม่จบ แต่เมื่อวันเวลาเดินไปเรื่อย ๆ หลี่เฟยหลงกลับสังเกตเห็นถึงความผิดปกติและบิดเบี้ยวของโลกใบนี้

ตัวละครที่ไม่ได้ถูกระบุในนิยาย นิสัยของตัวละครที่ผิดแปลกไป นั่นยิ่งทำให้เธอนั้นต้องใช้ชีวิตในโลกใบนี้อย่างยากลำบากมากขึ้น และเธอจะใช้วิธีไหที่จะพาตัวเองกลับไปยังโลกปัจจุบัน การพบกันของทุกตัวละครเสมือนจริงในโลกนี้จะทำให้เธอตัดใจได้หรือไม่ การสูญเสียที่ต้องพบเจอซ้ำแล้วซ้ำเล่าจะทำให้ความคิดเธอเปลี่ยนไปหรือไม่ และความรักที่กำลังก่อตัวขึ้นของเขาและเธอจะดำเนินไปในทิศทางไหน

อ่านพร้อมกันได้แล้วที่นี่..

///

"ข้ากลับมาแล้ว"
และยังไม่ทันที่เฟยหลงจะได้เอ่ยอะไรเพิ่มเติม ภาพของชายหนุ่มที่ออกไปอย่างสง่างามเมื่อไม่ถึงชั่วยามนั้น เดินเปิดประตูเข้ามาด้วยสภาพเสื้อผ้าเปียกปอนไปครึ่งกาย เท้าเปื้อนโคลน ใบหน้ามอมแมม สองมือหิ้วปลามาหลายตัว เขายื่นปลานั้นมาให้เฟยหลงที่จ้องหน้าเขาสลับกับเจ้าจิ้งจอกเจ้าเล่ห์
"ที่เหลือเจ้าทำ"
"ทำ.. ทำอะไร" เฟยหลงหันไปถามเจียอวี่ด้วยความไม่เข้าใจ
"ปลานี่ ข้าหามาให้เจ้าแล้ว.. เจ้าก็ควรปรุงมันให้ข้ากินดีหรือไม่" เจียอวี่ชี้นิ้วไปที่ปลาที่เขาเพิ่งไปหามาได้ช้า ๆ
"ข้า.. ข้าทำไม่เป็น" เธอเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา
เจียอวี่ได้ยินเช่นนั้นได้แต่นิ่งเงียบ ปลาที่ได้มาถูกทิ้งลงตามแรงโน้มถ่วงของโลก เฟยหลงที่เห็นท่าทางหมดอาลัยตายอยากนั้นรู้สึกเสียใจเป็นยิ่งนัก เธอตัดสินใจลุกขึ้นยืนด้วยความเร็ว ตามมาด้วยสายตาของจิ้งจอกน้อยที่มองเธออย่างมีความหวัง
"ต.. แต่แค่ปลาย่างก็พอจะได้อยู่"
แม้แต่เธอเองก็แทบจะไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองจะเอ่ยออกไปแบบนี้ หลี่เฟยหลงสาวน้อยที่วัน ๆ เอาแต่แต่งนิยายกับสั่งเดลิเวอรี่กำลังจะมาย่างปลาให้ใครไม่รู้กินงั้นหรือ แต่ไหน ๆ ก็เห็นแก่ที่เขาพยายามไปหาปลามาให้เจ้าเสี่ยวจ๋ายแล้วกัน การย่างปลาให้ก็ไม่เท่าไหร่หรอก.. มั้ง
"เสี่ยวจ๋ายเจ้าอยากกินปลาสด หรือปลาย่าง"
"มาแล้ว" เธอเดินถือไม้ที่มีปลาย่างตัวสีดำเกรียม ยื่นให้เจียอวี่ด้วยใบหน้าที่ตื่นเต้น ก่อนจะยื่นให้จิ้งจอกน้อยหนึ่งตัว และเดินมานั่งลงข้าง ๆ พวกเขา
"พวกเจ้ากินสิ"
"มันกินได้.. ใช่ไหม" เจียอวี่ยกปลาย่างมาพลิกซ้ายพลิกขวา ก่อนจะหันไปมองเจ้าจิ้งจอก ที่ยืนสี่ขาหางตั้งเด่ฟูฟ่องจ้องปลานั้นราวกับระแวง
"เจ้าจิ้งจอก ไยเจ้าไม่ลองชิมเสียหน่อย" เจียอวี่ยังคงพูดคุยกับเสี่ยวจ๋าย
"พวกเจ้าไม่กินก็ช่าง ข้ากินเอง" เฟยหลงคว้าปลาย่างทั้งหมดมากองตรงหน้า ก่อนจะทำใจกัดเจ้าปลาย่างนั้นเข้าปากเคี้ยวตุ้ยราวกับว่ามันคืออาหารจากภัตตาคารเลิศรส
"ก..กิน ข้ากิน"

///

นิยายเรื่องนี้ล้วนสร้างขึ้นจากปลายปากกาและจินตนาการของผู้แต่งทั้งสิ้น ไม่มีการคัดลอก ทำซ้ำ หรือดัดแปลงมาจากที่อื่น เนื้อหาแนวแฟนตาซี ทะลุมิติ เทพเซียน การผจญภัย ท่องยุทธภพ และเนื้อเรื่องเกี่ยวกับความรักและมิตรภาพ

บางฉากบางตอนอาจจะมีการบรรยายถึงเนื้อหาความรุนแรง เพื่อให้ได้อรรถรสและความต่อเนื่องของเนื้อหา เหมาะสมกับผู้ที่มีอายุมากกว่า 18 ปีขึ้นไป

ขอนักอ่านทุกท่านโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ

///

#โหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนนะคะ
#ซื้อผ่านเว็บจะได้ราคาถูกกว่านะคะ