สุรา นารี เฮียเตหลงเมีย

"นายครับ คนนี้น้ำหวาน แล้วคนที่ร้องเสียงฟินตอนนายพาขึ้นดาวดึงส์คือใครครับ"
คำถามนั้นทำให้เขากลืนน้ำลายเอื๊อก ผู้หญิงบ้านนี้มีสองคน น้ำหวานคือลูกลุงบุญถิ่น ส่วนจุ๊บจิ๊บคือหลานกำพร้าของพวกเขา เด็กนั่นทำงานล้างจานอยู่ที่ครัวภัตตาคารของเตโช แถมเป็นเด็กเส้นเสียด้วย พอเลิกงานก็จะมาช่วยลุงขายยาดองที่ซุ้มเหล้าเล็กๆ บางครั้งก็ช่วยน้ำหวานขายนม
"จุ๊บจิ๊บ!"
เขารีบตะปบปากลูกสมุน ไม่มีทาง! เขาปี้แต่คนสวยเท่านั้น คนอย่างเขาไม่นอนกับทอม กะโปโล กะโหลกกะลา ตัวเหม็นเพราะอยู่แต่ครัวแบบนั้นแน่ มันต้องผู้หญิงสวยเฉี่ยว เซ็กซ์ เอ็กซ์ อ่อยเก่ง พวกดาวเด่นประจำซอย หรือหน้าหวานปานอ้อย คือสเปกที่เขาสอยขึ้นห้องแดง
"หุบปาก! อาจเป็นคนอื่นก็ได้"
"ก็มีแต่ป้าเฟื่องฟ้า โอ๊ย"
ลูกสมุนของเขาลอยละลิ่วหน้าคะมำเมื่อถูกถีบอย่างแรง
"ป้าเฟื่องฟ้าพ่อง เหี่ยวปานนั้น ตอนเคี้ยวต้องรู้สึก มึงก็เห็นว่าป้าเขาเดินตามตูดน้ำหวานมา กูหมายถึง อาจเป็นเพื่อนของน้ำหวาน จุ๊บจิ๊บนมไม่ใหญ่ตัวไม่หอม คนนี้แม่งสุดยอด อย่างเด็ด!"
เขาปลอบตัวเองอย่างใจคอไม่ดี พยายามคิดว่าจุ๊บจิ๊บอายุเท่าไร พ้นจากการเป็นผู้เยาว์หรือยัง
"คุก คุก คุก"
"มึงทำเสียงอะไร" ใบหน้าหล่อเหลาเจ้าของซอยสมอุรามองลูกน้องอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ
"ผมไอ มันเจ็บคอ"
ผัวะ! เตโชตบหัวลูกน้องเสียงดัง
"อย่าไอเสียงแบบนี้อีก กูไม่ชอบ กลับ!"

-

"ใช่! โมโหมาก เฮียเป็นบ้าอะไร ถึงอาละวาดใหญ่โต แถมยังด่าว่าจุ๊บจิ๊บแรดด้วย"
"แจกเบอร์โทร.ชายอื่นต่อหน้าผัว ไม่เรียกว่าแรด แล้วเรียกอะไร"
"เรียกว่าประสาทแดกไงเฮีย"
"เฮ้ย! โอ๊ย! เฮียเจ็บนะ"
เตโชโวยวายเมื่อถูกดึงหู เอาใหญ่แล้วอีเมียเด็ก เดี๋ยวได้รู้สึก กูนี่ละที่รู้สึก บันทึกไว้เลย อย่าใจกากปากหมากับเมีย จุดจบก็จะต้องเจ็บตัวแบบนี้
"เบอร์ที่ให้เขา มันเป็นเบอร์ของร้าน ทำไมจะให้ไม่ได้ล่ะ นั่นมันลูกค้านะ"
"ครับๆ ให้ได้ เฮียแค่เข้าใจผิด ว่าเมียจะแจกเบอร์โทร.ให้ชายชู้ เบอร์ร้านให้ได้ครับ เมียไม่ผิด จุ๊บจิ๊บถูกเสมอ โอ๊ย!"



ซีรีส์พี่น้องโบการ์ด
1. รักร้อนร้ายของสดายุ โดย กัณฑ์กนิษฐ์
2. สุรา นารี เฮียเตหลงเมีย โดย แก้วชวาลา
_________

นิยายเรื่องนี้เป็นโรมานซ์ คอมเมดี้
มีคำหยาบ ห่าม เนื้อเรื่องเน้นไปทางสัมพันธ์พระนางแบบ 100% ไม่เน้นสาระ วิชาการ ความรู้ใดๆ อ่านสบายๆ ไม่ซับซ้อน
ไม่มีนอกกายนอกใจ จบสุขนิยมค่ะ