เมียลับพ่อเลี้ยง

"เดี๋ยว!" คนที่ตั้งใจจะหอบเอาเค้กก้อนเล็กที่เพิ่งแวะซื้อมาจากตลาดหลังเลิกเรียนไปกินเงียบๆ ตามลำพังในห้องนอนชะงักเมื่อถูกเรียกตัวไว้ กระทั่งเมื่อหยุดเดินเสียงเข้มถึงได้เอ่ย
"เธอพร้อมที่จะทำหน้าที่เมียฉันเมื่อไหร่" และก็กลายเป็นคำถามนี้เอง ที่มันทำให้เธอตกใจจนเบิกตาโพลงขึ้น
"คะ" เพราะไม่คิดว่าเขาจะถามถึงเรื่องนี้ จึงไม่แปลกเลยสักนิด ที่มันจะทำให้เธอตกใจจนทำอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะ
ไม่มีใครบอกว่าเธอต้องทำหน้าที่แบบนั้นให้กับเขาด้วยมาก่อน แม้แต่นายผู้หญิงเองก็ยังไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้เลยสักครั้ง แล้วอยู่ๆ จะให้เธอทำมันเลย เธอไม่รู้ว่าต้องเริ่มตรงไหน
"ครบยี่สิบแล้วนี่ น่าจะโตพอสำหรับเรื่องแบบนั้นแล้ว" ต่อให้จะเป็นการจดทะเบียนสมรส ไร้งานแต่ง แต่พ่อของอีกฝ่ายกลับไม่ยอมขาดทุน ไอ้แก่นั่นเรียกค่าสินสอดจากเขาไปตั้งสามแสน ไหนจะหักลบหลบหนี้นั่นอีก ยังไงเขาก็ขาดทุนเห็นๆ และไอ้ครั้นจะไม่คิดถอนทุนคืนเลย มันก็คงกระไรอยู่มั้ง
อีกอย่างนะเธอเป็นเมียเขา เขาย่อมมีสิทธิ์ทำหรือไม่ใช่!
"คะคือหนู."
"เธอคงไม่ได้คิดว่าจะอยู่ในฐานะเมียฉันฟรีๆ หรอกใช่ไหม" มันเป็นอีกครั้งแล้วที่เขาทำให้เธอพูดอะไรไม่ออกไปนาน
"นะหนูไม่ได้คิดแบบนั้นนะคะ"
"ถ้างั้นก็ตามมาทำหน้าที่ของเธอ" นี่ดูเหมือนจะเป็นคำสั่งมากกว่า มันเลยทำให้เธอไม่มีทางเลือก จะต้องวางเค้กในมือลง ก่อนจะเดินตามแผ่นหลังกว้างไปยังห้องนอนของเขา