Lost but not forgotten หลง แต่ ไม่ลืม

เขาความทรงจำทำให้หลง
ส่วนเธอ  เวลา ทำให้ลืม
เพราะความซ้ำที่เหมือนกันซ้ำๆ ทำให้สรุจ ต้องออกตามหาคำตอบ จนมาเจอเธอ เด็กสาว ที่อ่อนว่าเขาเกือบรอบ....

"เธอรู้ไหม ทำไมฉันถึงกินกล้วย บางทีก็ไม่ได้ชอบ แค่มันหากินง่าย และมันก็กินง่ายๆ"
สรุจเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน

"ค่ะ   ถ้าคิดว่ากล้วยจะเจ็บ เสียใจด้วยนะคะ ต่อให้อาใหญ่พูดมากกว่านี้กล้วยก็ไม่เจ็บ"

"อา?"
เขาขมวดคิ้ว
"ค่ะ..อา"
จันทร์ชมภูทวนคำย้ำ
"แล้วอาหลานที่ไหนมันเอากันทุกคืนวะ!"
เสียงขรึมตะคอกจนคนฟังสะดุ้ง

หน้าหนาวปีนี้จะเปลี่ยนไป
หัวใจกำลังสั่นไหว เพราะใครบางคน กำลังจะกลับมา

คนที่เขา หลงลืมไป