จุดจบพระเอกรักรอบเตียง

"เธอหนีฉันไม่ได้ เธอเป็นเมียฉันแล้ว"

"ฉันไม่ได้เป็นเมียคุณ"

"แล้วเมื่อกี้เรียกว่าอะไรล่ะ? ตอนที่เธอครางอยู่ใต้ร่างฉัน? เรียกว่าอะไรห้ะ!?" ฟรีแมนรวบข้อมือของเธอไว้แน่นจนร่างเล็กเจ็บปวด มองเพลินกัดฟันกรอด น้ำตาไหลอาบแก้ม สิ่งที่เธอตั้งใจเก็บไว้ให้ผู้ชายที่เธอรัก ผู้ชายที่เธอจะแต่งงานฝากชีวิตด้วย ถูกเขาพรากไปหมดแล้ว

"เรียกว่าคุณข่มขืนฉัน... ฉันเกลียดคุณ!"

คำว่าเกลียดทำให้ฟรีแมนสะดุ้ง สายตาของเขาเก็บบังความเจ็บปวดไม่มิด แต่ด้วยทิฐิทำให้เขาไม่คิดที่จะขอโทษหรือปล่อยเธอไป เธอเป็นของเขาแล้ว เขาไม่มีวันให้ใครมาทับรอยเด็ดขาด

"เกลียดก็เกลียด ให้มันรู้ไปว่าเธอจะเกลียดผัว เกลียดพ่อของลูกเธอได้นะเพลิน"

"ฉันบอกว่าคุณไม่ใช่ผัวฉัน คุณมันก็แค่โจรถ่อยคนหนึ่งที่รังแกคนไม่มีทางสู้ ฉันมั่นใจว่าไม่มีเด็กที่ไหนอยากมาเกิดโดยมีคุณเป็นพ่อ" มองเพลินตะโกนคอเป็นเอ็น เธอเกลียดเขา ผู้ชายเอาแต่ใจที่เห็นค่าเธอเป็นแค่เครื่องบำบัดความใคร่ สิ่งที่เสียแล้วก็ให้มันเสียไป แต่เธอจะไม่อุ้มท้องเลือดเนื้อเชื้อไขของคนที่เธอเกลียดเข้าไส้แน่

"งั้นคงต้องย้ำอีกหลายๆ ที ดูสิว่าฉันจะทำให้มีเด็กมาอยู่ในท้องเธอได้ไหม?"

"อย่านะ! ปล่อยฉัน!"