เมื่อต้องสวมบทบาทเป็นภรรยา ของท่านราชเลขาธิการ

คำโปรย
จะเป็นอย่างไรเมื่อภรรยาที่แต่งเข้าจวน อาจไม่ไร้เดียงสาอย่างที่คิด แล้วสิ่งที่นางแสดงให้เห็น เป็นแค่กลอุบายต่ำช้าหรือเป็นแค่มโนจินตนาการปลุกปั่น "ในเมื่อเจ้าชอบเล่นละคร ข้าก็จะเล่นละครเป็นเพื่อนเจ้า!"

*****
"ขอพรของเจ้ามา แล้วข้าจะไม่พูดซ้ำเป็นครั้งที่สอง"
พรที่นางขอนั้น...เรียกเสียงหัวเราะส่อแววดูแคลนจากผู้ฟังไปปราดหนึ่ง
"ข้าอยากเป็นสตรีที่มีกินมีใช้ไปชั่วชีวิต ไม่เป็นแล้วสตรีเร่ร่อนข้างถนน"
หญิงสาวเอ่ยปากขอพรด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ แม้พรข้อนี้ของนางจะดูมักน้อยเกินไปหน่อย แต่เป็นที่พึงพอใจสำหรับนักฆ่าสาวเป็นอย่างมาก รอยยิ้มที่เหี้ยมเกรียมไม่ค่อยน่าไว้วางใจ ของหญิงปริศนากล่าวกับอ้ายฉิงว่า
"ข้าจะทำให้พรข้อนั้นเป็นจริง นับตั้งนี้เป็นต้นไปเจ้าจะกลายเป็นสตรีที่มีกินมีใช้ไปชั่วชีวิต แล้วเจ้าจะต้องขอบคุณข้าในภายหลัง"
ได้ยินคำตกลงปลงใจจากปากอีกฝ่าย อ้ายฉิงน้อยผู้ไร้เดียงสารู้สึกชาหนึบไปทั้งตัว แล้วดวงตาที่หย่อนยานของนางก็เริ่มปรือปิดอย่างไม่อาจควบคุม ต่อให้การหลับใหลครั้งนี้ เป็นการหลับใหลที่ไม่มีวันตื่นขึ้นมาอีก อ้ายฉิงน้อยก็ไม่คิดเสียดาย
*****

[นิยายเรื่องนี้จบภายในเล่มค่ะ]

*หมายเหตุ ซื้อผ่านระบบแอนดรอย เว็บmeb หรือ mebcoin ราคาจะถูกกว่าซื้อผ่าน Apple ค่ะ