บังเอิญมีรัก

"เราเลิกกันนะเอิญ เราขอให้เอิญเริ่มต้นชีวิตใหม่กับคนที่ดีนะเอิญ"

"รัก อย่าไปรักอยู่กับเราเถอะนะ เราขาดรักไม่ได้ ถ้ารักไปแล้วเราจะอยู่ยังไงคนเดียว"

บังเอิญทรุดตัวลงกอดขาของมีรักเอาไว้แล้วร้องไห้อ้อนวอนมีรักเอาไว้ทั้งที่ใจได้แตกสลายไปแล้ว

"เอิญเราขอโทษ"

"ทำไมล่ะรัก ทำไมต้องทิ้งเราไป ไหนรักบอกว่ารักเรามากไง ไหนว่าจะสร้างครอบครัวด้วยกัน ไหนว่าจะอยู่ด้วยกันจนวันตาย แล้วนี่อะไร ทำไมรักต้องทำร้ายหัวใจเรามากขนาดนี้"

"ฮื่อๆ เอิญเราขอโทษ ถ้าเราเลือกได้เราจะไม่ทำแบบนี้"

มีรักร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจก่อนจะกอดบังเอิญเอาไว้แน่น เธอไม่อยากจากรักแรกของเธอไปเลย

มีรักหลับตาแน่นไม่ยอมมองภาพตรงหน้า ภาพของบังเอิญที่ร้องไห้ปานจะขาดใจตาย เธอจึงตัดสินใจรีบเดินหนีภาพนั้นไปก่อนที่จะทำใจทิ้งบังเอิญไม่ได้

"รัก รักอย่าไป เราขาดรักไม่ได้ รักกลับมา"

บังเอิญร้องไห้อยู่ตรงนั้นไม่ไปไหน เธอไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อไป เธอตั้งหลักไม่ได้ เธอไม่ได้เตรียมใจมาเสียใจในเรื่องนี้เลย