ปางไม้สี่พันดอน

บริเวณพื้นที่แคมป์พักคนงานปางไม้ป่าดอนคอน ในตอนนี้ไม่ต่างจากดินแดนสนธยา
รอบด้านขาวโพลนราวกับวิมานบนฟ้า ต่างกันแค่เสื้อผ้าและสถานะทางสังคม ของคนในชนชั้นที่ใช้แรงทำงานเท่านั้นเอง
แมลงป่ากรีดปีกบรรเลงเสียงเพลงกล่อมไพร ลมเหมันต์โชยพัดพากลิ่นหอมเย็นกระดังงา พาให้ชายหนุ่มสูดดมจนสมอุรา
เพียงครู่ใหญ่จึงจำใจจากลา พร้อมวายุภักษ์ปักษาครวญคร่ำรำพันเพลงสกุณา ลมรำเพยจึงพัดลาพาสาวงามชาวป่าลับตาไป