ลวงรักจอมมาร

"หนึ่งแสนพอไหม! สำหรับช่วยผมปลดปล่อยจากยาบ้าๆ นี่" ไม่รู้ทำไมต้องเป็นคนตรงหน้า แต่นอกจากเธอแล้ว ตอนนี้เขาไม่ต้องการร่วมเตียงกับใครคนไหนทั้งนั้น
"ยาเหรอคะ นี่ท่านประธานคงจะไม่ได้หมายถึง"
"ตามที่คุณเข้าใจนั่นแหละ ผมโดนวางยา" คนทำคงคิดจะเอาสิ่งที่เกิดขึ้นมาข่มขู่ให้เขายอมร่วมหุ้นด้วยอย่างไม่ต้องสงสัย ซึ่งเขาไม่รู้จริงๆ ที่อะไรทำให้เธอมั่นใจว่ามันจะสำเร็จ เพราะต่อให้ตกอยู่ภายใต้อำนาจมืด เขาก็ไม่รู้สึกพิศวาสอะไรในตัวของผู้หญิงคนนั้นอยู่ดี หากเป็นคนตรงหน้าก็เป็นอีกเรื่อง!
"ขะขิมพาคุณไปโรงพยาบาลดีกว่าค่ะ หรือไม่ ก็ให้ขิมหาใครสักคนมาช่วย"
"ผมไม่ชอบใช้บริการผู้หญิงอย่างว่า!" แล้วกับเธอมันต่างกันตรงไหนเล่า อีกอย่างเธอไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้นนะ! เขาจะมาเหมารวม แล้วคิดเองเออเองแบบนี้มันไม่ถูกต้อง!
"ถ้าอย่างนั้นขิมจะโทรหาเพลง"
"ผมบอกว่าต้องการแค่คุณก็ต้องเป็นคุณสิ! หรือหนึ่งแสนไม่พอ" นี่เขาจะหยุดดูถูกเธอกี่โมง นิสัยไม่ดีเลยจริงๆ
"จะไม่กี่แสนขิมก็ไม่สนใจค่ะ ขิมไม่ได้ขายตัว!" อีกอย่างเขาเองไม่ใช่รึไงที่พาตัวเองไปเจอกับเรื่องบ้าๆ พวกนี้ แล้วทำไมเธอจะต้องช่วยเขาด้วย ไม่ใช่หน้าที่เธอเลยสักนิด
"ผมก็ไม่ได้ขาย"
"คะ!"
"หรือต่อให้ขาย เงินแค่ห้าพันไม่ใช่ค่าตัวของผมแน่นอน!" คราวนี้เป็นเธอที่เบิกตากว้างขึ้นด้วยความตกใจ
"ขะขิมไม่เข้าใจว่าคุณกำลังพูดถึงเรื่องอ๊ะ!" เธอพยายามจะแกล้งโง่ แต่ก็เป็นเขาที่กระชากเธอเข้าไปหาตัว
"จะให้ผมทวนความจำให้ หรือคุณจะยอมรับมาตรงๆ ว่าคุณคือผู้หญิงในคืนนั้น!" เขาไม่ใช่คนโง่เผื่อเธอไม่รู้