เผลอปิ๊งใจ นายเพื่อนรัก

เสียงหายใจแรงเฮือกดังตามจังหวะหายใจ เป็นสิ่งที่ผู้คนที่ทยอยเดินลงจากตึกได้เห็นก็เป็นอันกลั้นขำไว้ไม่อยู่ บางคนหวังดีที่จะปลุก แต่ก็ถูกเพื่อนห้ามไว้เนื่องไม่ได้รู้จัก บางคนมองด้วยความน่ารักเอ็นดู บางคนหัวเราะดังลั่น แต่กระนั้นเธอก็ยังคงท่องเที่ยวอย่างสนุกสนานในฝันต่อ
จนหนุ่มน้อยเดินมาเห็น อมยิ้มขบเบาพร้อมส่ายหัวในความน่าเอ็นดู เขาเดินตรงมาหาร่างที่เคลื่อนไหวแค่โพรงจมูกพร้อมเสียงฟี่ที่ดังอย่างต่อเนื่อง สัมผัสเขย่าตัวเพื่อปลุก
"ป๊อบ ... ตื่นได้แล้ว" หนุ่มน้อยเขย่าตัวเธอเบา ๆ
เธอตอบกลับเพียงเสียงฟี่ ๆ
"ตื่นได้แล้ว เลิกเรียนแล้ว" หนุ่มน้อยยังคงพยายามปลุกเธอ แต่เธอก็ยังคงตอบกลับแค่เสียงฟี่ เสียงเดิม
"ไปก่อนเลย เดี๋ยวขอปลุกเพื่อนก่อน" หนุ่มน้อยเอ่ยบอกเพื่อนที่ยืนรออยู่ตรงทางเดิน
"โอเค บาย"
"บาย"
"ป๊อบ ป๊อบ ตื่น ๆ" หนุ่มน้อยพยายามเขย่าตัวเธอให้แรงขึ้นเผื่อว่าเธอจะตื่น แต่ก็ยังไม่เป็นผล จนเริ่มสงสัยว่าเธอเป็นอะไรไปหรือเปล่า จึงค่อย ๆ เอียงหูเข้าไปฟังเสียงหายใจของเธอชัด ๆ ค่อย ๆ เคลื่อนใบหน้าลงไป จนแก้มแทบจะลงไปโดนกับจมูกของเธอ
"ก้านต์ !" สาวน้อยสะดุ้งตื่นโหยง จนจมูกของเธอเผลอชนเข้ากับแก้มนิ่มของหนุ่มน้อย
"ป๊อบ ... กานต์ขอโทษ กานต์ไม่ได้ตั้งใ..."
"ไม่เป็นไร ป๊อบรู้" สาวน้อยพูดสวนขึ้น พร้อมท่าทีบิดเขิน
"เอิ่มมมม กลับกันเถอะนะ" หนุ่มน้อยก้าวถอยห่าง วางท่าทีรู้สึกผิด
"เค ป๊อบเก็บของก่อนนะ" สาวน้อยเก็บของใช้ต่าง ๆ รวมไปถึงหนังสือภาษาอังกฤษเล่มใหญ่ที่เอามาใช้รองหนุน จนเต็มไปด้วยคราบน้ำลาย