ก่อนรักซัดเละ

สักวาที่กำลังนั่งกินลูกชิ้นปิ้งริมฟุตบาทในสภาพเมากรึ่มๆเพราะเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่กินไปก่อนหน้านั้น จำต้องเอาลูกชิ้นยัดลงถุง ก่อนเสสายตาไปทางต้นเสียง แต่เหมือนแค่เหลือบมองจะยังเห็นไม่ชัด ร่างสูงร้อยแปดสิบห้าเซนติเมตรจึงลุกขึ้นเพื่อไปดูต้นเหตุของเสียง
ทว่าในสภาพมีแอลกอฮอล์ในร่างกายเกินแปดสิบเปอร์เซ็นต์จึงเสไปเล็กน้อยระหว่างลุกขึ้น
ถึงกระนั้นความเมาก็ไม่ใช่อุปสรรคของความอยากรู้ สักวาพาตัวเองไปทิศทางต้นกำเนิดเสียง
ภาพใครคนหนึ่งโดนรุมกระทืบก็ปรากฏแก่สายตา ด้วยความที่เป็นคนดีเขาเลยมองตั้งแต่ต้นจนจบ
...ใช่ซะที่ไหนล่ะ!
ถึงหน้าตาเขาจะดูเลวแต่ในกระแสเลือดยังมีคุณธรรมไหลเวียนอยู่ จึงยืนดูเหมือนเดิม
...ก็เหี้ยแหละ!
"เฮ้ย! จะกระทืบกันให้ตายเลยรึไง!"

............................

"จะเก็บปากไว้กินข้าวหรือจะกินตีนกูตรงนี้ ถึงบ้านกูจะโกโรโกโสแต่มันก็เป็นที่ให้มึงซุกหัวนอนตั้งแต่เมื่อคืน หัดสำนึกบุญคุณซะบ้าง"
"กูขอหรอ"
"งั้นมึงก็ออกจากบ้านกูไป คำขอบคุณสักคำยังไม่มี ยังเสือกทนงตัวอีกนะมึง"
"มึงคิดว่ากูอยากอยู่ที่นี่นานๆหรอ ยิ่งอยู่นานกูยิ่งคัน"
"หึ ก่อนจะทำเก่งดูสภาพตัวเองด้วย ปากเก่งไม่เข้าเรื่องนะมึง"
"ปล่อยกู เอามือสกปรกๆของมึงออกไปจากตัวกู"
"มือกูน่ะล้างแล้ว ส่วนตัวมึงน่ะยังไม่ได้อาบน้ำตั้งแต่เมื่อคืน มึงลองคิดดูว่าระหว่างตัวมึงกับมือกู มึงว่าอันไหนสกปรกกว่ากัน แล้วกูก็ไม่ได้อยากพยุงมึงนักหรอก กูแค่สมเพช" 


คำเตือน!!
นิยายเรื่องนี้มีพฤติกรรม คำพูดบางประโยคไม่เหมาะสม มีการใช้กำลัง มีการใช้สารเสพติด มีการใช้ของมีคม ควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน สถานที่ต่างๆในเรื่องรวมถึงตัวละครเป็นเพียงจินตนาการของนักเขียน มีการใช้ภาษาปากหรือภาษาวิบัติและคำพูดหยาบคายพอสมควร นักเขียนขอย้ำอีกครั้งควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน